ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Μίκης Μάντακας: Οι Ιδέες δεν πεθαίνουν - Θεσσαλονίκη: Παρέμβαση Εθνικιστών στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο

28 Φεβρουαρίου 1975... Ένας συμπατριώτης και Συναγωνιστής μας, ο Μιχάλης Μάντακας, χάνει τη ζωή του σε συμπλοκές που ξεσπούν στην Piazza Risorcimento της Ρώμης, μεταξύ Εθνικιστών και αριστερών. Δολοφονημένος από την ιταλική μαρξιστική τρομοκρατία, ο Μάντακας, φοιτητής στη γειτονική χώρα, θύμισε και θυμίζει μέχρι σήμερα σε εμάς ότι ο θάνατος κάτω από τέτοιες συνθήκες, αποτελεί δείγμα Ανδρείας και Θάρρους, που τόσο απουσιάζουν από τους μοντέρνους καιρούς στους οποίους ζούμε.

34 χρόνια μετά... Εθνικιστές προχωρούν σε συμβολική παρέμβαση στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο, στη συμβολή των οδών Φλέμινγκ και Βασιλίσσης Όλγας, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, σε ένδειξη τιμής στον αδικοχαμένο Έλληνα Εθνικιστή. Το σημείο που επιλέγεται συμβολικό και αυτό, όπως ακριβώς και η συγκεκριμένη κίνηση. Οι συγκεντρωμένοι παραμένουν στο χώρο για μια περίπου ώρα και προχωρούν σε ενημέρωση των περαστικών, μέσω φυλλαδίων, φέιγ βολάν και πανό, το οποίο τελικά αναρτούν στην είσοδο του κτιρίου.

Σκεφτήκαμε ότι πρέπει να Τιμούμε τους Ήρωες, ανώνυμους ακόμα, αυτούς για τους οποίους λίγα έχουμε ακούσει και λίγα πρόκειται επίσης να ακούσουμε στο μέλλον. Ειδικά όταν πρόκειται για νέα παιδιά, που έφυγαν από τη ζωή με τέτοιο τρόπο, υπερασπιζόμενοι τη Σημαία της Πατρίδας τους και αυτήν της Ιδεολογίας τους. Ο Μίκης Μάντακας έπεσε δολοφονημένος από την αριστερή τρομοκρατία παραμένοντας όμως μέχρι την τελευταία του πνοή αγωνιστής, υπερήφανος, Έλληνας. Ένα παλικάρι 21 χρονών έφυγε τόσο γρήγορα, μα οι Ιδέες δεν πεθαίνουν με μια δολοφονία. Αντίθετα, στο πρόσωπο του Μίκη Μάντακα, ενσαρκώνουμε την Ελπίδα για ένα καλύτερο Αύριο για το Εθνικιστικό Κίνημα. Αντίσταση τώρα!

Αλλοδαποί διεκδικούν εργατικές κατοικίες ενώ στην Β.Ήπειρο οι Έλληνες καταγγέλουν την αρπαγή των περιουσιών τους

Για πρώτη φορά, μαζί με τους Έλληνες εργαζόμενους θα διεκδικήσουν τις 168 εργατικές κατοικίες στη Σωτήρα Τρικάλων και πενήντα αλλοδαποί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία Αλβανοί.

Ο συνολικός αριθμός των αιτήσεων, που κατατέθηκαν στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, ανέρχονται συνολικά σε 678.

Οι αλλοδαποί διεκδικούν κάποια κατοικία από το συγκρότημα των εργατικών κατοικιών στη Σωτήρα, τις οποίες θα εγκαινιάσει η υπουργός Απασχόλησης, Φάνη Πάλλη-Πετραλιά.

πηγή elkosmos.gr

δείτε παλαιότερη είδηση με θέμα Αρπαγή περιουσιών Βορειοηπειρωτών στην Νίβιτσα (25/11/08)
Δελτίο Τύπου της Ένωσης Χειμαρριωτών

Από το περασμένο Σάββατο, οι κάτοικοι του χωριού Νίβιτσα της ιστορικής επαρχίας Χειμάρρας, έχουν παρατήσει τα σπίτια τους και φυλάνε την γη τους στην περιοχή της Κακομαίας. Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν όταν οχήματα και μηχανήματα της εταιρίας η οποία παρανόμως έχει λάβει άδεια ανέγερσης τουριστικού συγκροτήματος, προσπάθησαν να εισέλθουν στον χώρο και να ξεκινήσουν εργασίες. Οι κάτοικοι του χωριού συγκεντρώθηκαν και απέκλεισαν τον δρόμο με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν συμπλοκές αρχικά με τα όργανα της τάξης και έπειτα με τους άνδρες της ιδιωτικής ασφάλειας της εταιρίας.

Σύμφωνα με καταγγελίες των τοπικών αρχόντων της περιοχής, οι υποτιθέμενοι «σεκιουριτάδες» είναι στο σύνολό τους πρώην κατάδικοι και καταζητούμενοι για ποινικά εγκλήματα. Οι συμπλοκές είχαν σαν αποτέλεσμα μικροτραυματισμούς ακόμη και ηλικιωμένων ανδρών και γυναικών καθώς και συλλήψεις 9 ατόμων από τα οποία τα 4 παραμένουν στα κρατητήρια. Ανάμεσα στους συλληφθέντες βρίσκεται και ο δημογέροντας του χωριού, Κλεομένης Μπαντζάρης. Οι εξελίξεις αυτές βρίσκουν τον πληθυσμό της ευρύτερης περιοχής ενωμένο και έτοιμο να προσέλθει στον ιερό αγώνα ενάντια στις μεθοδεύσεις. Είναι άλλωστε δεδομένο πως το πρόβλημα της Νίβιτσας είναι μόνο η αρχή ενός παράνομου σχεδίου κατασκευής τουριστικών συγκροτημάτων σε ολόκληρη την παραθαλάσσια περιοχή από την Νίβιτσα μέχρι την Παλάσα με παράλληλο εκτοπισμό των νόμιμων ιδιοκτητών.

Η Ένωση Χειμαρριωτών καταδικάζει τις πρακτικές του αλβανικού κράτους και παρακράτους, και δηλώνει πως οι κινητοποιήσεις θα είναι συνεχείς και έντονες μέχρι να δικαιωθεί ο αγώνας, ενάντια στις μεθοδεύσεις που αποσκοπούν στην υφαρπαγή των περιουσιών της επαρχίας Χεμάρρας.

σχόλιο e-ethnikistes: Χρειάζονται σχόλια;

Πρώτη Γραμμή (Κύπρος) 1/3/09

"Η εγκληματικότητα στην Ελλάδα αυξάνεται καθώς οι μισοί ξένοι καταζητούμενοι καταλήγουν εκεί"..σύμφωνα με Γερμανική Εφημερίδα!

Με τον τίτλο "Εγκληματικότητα λόγω της οικονομικής κρίσης;" σχολιάζει η Γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt τα στοιχεία αύξησης της εγκληματικότητας στην Αθήνα που δημοσιεύθηκαν προχθές στον Ελληνικό Τύπο.
Το δημοσίευμα αναμεταδίδει η Ντόιτσε Βέλλε:
'
"139 φόνοι έγιναν πέρσι. Η απότομη αύξηση της εγκληματικότητας και κυρίως των διαρρήξεων, κλοπών αυτοκινήτων και βιασμών, από 42.000 το 2004 σε 68.000 πέρσι αποδίδεται από την εφημερίδα "τα ΝΕΑ" στην...κρίση!
Δεν ακούγεται τόσο πειστικό, διότι η κρίση μόλις άρχισε να γίνεται αντιληπτή στην Ελλάδα και η στατιστική αφορά στο 2008. Επομένως δεν μπορεί να έχει επηρεάσει ήδη τόσο αποφασιστικά την αύξηση της εγκληματικότητας."
Και ο αναλυτής καταλήγει:
"Μια πιθανή αιτία μου φαίνεται ότι είναι η αύξηση του κύματος των μεταναστών που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα από την Αλβανία και πρόσφατα από τη Ρουμανία και τη Ρωσία.
Γνωρίζω ασφαλώς πως η υπόθεσή μου δεν συνάδει με τις επιταγές της πολιτικής ορθότητας,
αλλά το γεγονός ότι στην Ελλάδα καταλήγουν σχεδόν οι μισοί καταζητούμενοι ξένοι
καθιστά την υπόθεσή μου τουλάχιστον αξιόπιστη
Πηγή greece-salonika

Εγκαίνια του πατριωτικού βιβλιοπωλείου "Πελασγός"

Την Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου και ώρα 7 το απόγευμα γίνουν τα εγκαίνια του νέου βιβλιοπωλείου "Πελασγός", Χαριλάου Τρικούπη 14 (εντός στοάς). Το βιβλιοπωλείο είχε καεί ολοσχερώς από αναρχικούς πριν από λίγο καιρό.

Στην Τσεχία δίνουν 500 ευρω στους απολυμένους μετανάστες και τους στέλνουν πίσω

Η κυβέρνηση της Τσεχία αποφάσισε να «αποχαιρετήσει» όσους μετανάστες χάσουν την δουλειά τους εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης, δίνοντας τους ένα εισιτήριο για την πατρίδα τους και 500 ευρώ... Η ανεργία αυτή τη στιγμή στη χώρα βρίσκεται στο 6,8% (στοιχεία Ιανουαρίου) και όπως ανέφερε ο Υπουργός Εσωτερικών της Τσεχίας το μέτρο αυτό έχει ως σκοπό να βοηθήσει τους αλλοδαπούς εργαζομένους που ως είθισται είναι οι πρώτοι που απολύονται σε εποχές αυξανόμενης ανεργίας.
Πηγή elkosmos.gr

Επιτέλους το παραδέχτηκαν δημόσια..Η αύξηση της εγκληματικότητας οφείλεται στους λαθρομετανάστες

Σε δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας στις 22/1/09 αναφέρονται τα εξής:

"Οι λαθραίοι αύξησαν την εγκληματικότητα

Στη λαθρομετανάστευση «χρέωσε» ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών την αύξηση της εγκληματικότητας, σε χθεσινές δηλώσεις του μετά την επίσκεψή του στον δήμαρχο Αθηναίων, Νικήτα Κακλαμάνη.

«Κάνουμε ό,τι μπορούμε προκειμένου να έχουμε τη συμπαράσταση τη διεθνή, μήπως και πετύχουμε να ανακόψουμε αυτό το κύμα της λαθρομετανάστευσης που συμβάλλει αναμφίβολα στο να έχουμε την αύξηση της εγκληματικότητας στην πατρίδα μας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης."

Επιτέλους το καταλάβατε....ο πολυπολιτισμός φέρνει εγκληματικότητα.

Manowar - Warriors of the world United

Ένας Σύριος ένας Τυνήσιος και ένας Ιρακινός οι δράστες της ληστείας και του βιασμού της 73χρονης στην Κρήτη

Συνελήφθησαν σήμερα από την αστυνομία στην Κρήτη οι δράστες της χθεσινής αποτρόπαιας πράξης, "είδατε τα καλά του πολυπολιτισμoύ;"

Πάντως οφείλουμε εδώ να σταθούμε στο πως παρουσίασε την είδηση το troktiko.blogspot.com.Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε


Γράφουν Είναι Αλβανοί αλλά και Έλληνες τα κάνουν αυτά δηλαδή ρωτάμε εμείς αν οι δράστες δεν ήταν αλλοδαποί και ήταν Έλληνες θα έγραφαν οι δράστες είναι Έλληνες αλλά και οι Αλβανοί τα κάνουν αυτά;

Μπα δεν νομίζω να το έγραφαν όπως δεν το νομίζετε και εσείς. Ακόμα και αν ένας αλλοδαπός είναι ο δράστης πάλι ο Έλληνας φταίει διότι είναι και αυτός εν δυνάμει βιαστής...σύμφωνα με το όπως σκέφτονται αυτοί. Έλεος πια με την προπαγάνδα σας βαρεθήκαμε,έξω όλα τα εγκληματικά στοιχεία από την Ελλάς.Θα τους βάλουν λέει ισόβια, ε και; Θα τρώνε και θα πίνουν τζάμπα με τα δικά μας τα λέφτά...

Δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες;

Δύο τα ερωτήματα (ένα νομικό και ένα πολιτικό) που αστραπιαία ανακύπτουν:

α. Είναι νόμιμη (συνταγματική) η παροχή δικαιώματος ψήφου στις τοπικές εκλογές στους αλλοδαπούς μετανάστες;

β. Είναι ορθό να απονεμηθεί δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές στους αλλοδαπούς μετανάστες;

Ας εξετάσουμε, πρώτα τι ορίζει το ελληνικό Σύνταγμα: άρθρο 1 παρ. 3 Συντ.: “Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.” Όμως ουδείς κατανοεί για ποιο λόγο γίνεται λόγος για «Λαό», αφού δεν σημαίνει τίποτε απολύτως αυτός ο όρος έναντι του Έθνους! Ίσως η διάταξη ετέθη τέτοια για τον Απόδημο Ελληνισμό που έχει την εθνική καταγωγή, αλλά όχι την ελληνική ιθαγένεια πάντοτε. Συνεπώς, η έννοια του Λαού είναι η έννοια του συνόλου των Ελλήνων πολιτών (Ελληνικού Λαού) και η έννοια του Έθνους είναι του απανταχού Ελληνισμού που δεν έχει και την ελληνική ιθαγένεια. Γι’ αυτό και ίσως να είναι συνταγματικά νόμιμη η προωθούμενη ρύθμιση για την απόδοση πολιτικών δικαιωμάτων στις επόμενες εθνικές εκλογές στους Έλληνες ομογενείς.

Το ότι ολόκληρο το ελληνικό Σύνταγμα υπερκαθορίζεται από την αρχή της εθνικότητας προκύπτει από το πλήθος των συνταγματικών προνοιών για την εθνική συνείδηση (άρθρ. 16 παρ. 2 Σ.), την προαγωγή του Έθνους (άρθρ. 21 παρ. 1 Σ.), την εθνική οικονομία (άρθ. 24 παρ. 1 Σ.), το (σπουδαίο) εθνικό συμφέρον (άρθ. 28 παρ. 2 και 3 Σ.), την εθνική αλληλεγγύη (άρθ. 25 παρ. 4 Σ.), την εθνική ανεξαρτησία και τον Ελληνικό Λαό (άρθ. 33 παρ. 2 Σ.), το εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας (άρθ. 41 παρ. 2 Σ.), τα κρίσιμα εθνικά θέματα (άρθρ. 44 παρ. 2 Σ.), την εθνική ασφάλεια (άρθ. 48 παρ. 1 Σ.) κ.λπ. Χαρακτηριστικότερό όλων είναι το άρθρο 51 παρ. 2 Σ., κατά το οποίο «Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος».

Το ελληνικό Έθνος θεωρείται ότι υπάρχει εις το διηνεκές και κατά συνέπεια ότι συντηρεί τον εαυτό του με την συνδρομή των θεσμών και της ιδιαίτερης κουλτούρας του παρά την διαδοχή των γενεών. Το Έθνος, δηλαδή το συλλογικό υποκείμενο που είναι ο Ελληνισμός, δημιούργησε κράτος και κυριαρχικά αποφάσισε με το Σύνταγμά του ποιος θα έχει τα πολιτικά δικαιώματα. Και φυσικά αυτά αποδόθηκαν αποκλειστικά στα μέλη του, δηλ. στους Έλληνες πολίτες, τους έχοντες ελληνική ιθαγένεια. Αυτό ορίζεται ειδικά για τις εθνικές εκλογές (άρθρο 51 παρ. 3 Σ.), ενώ το Σύνταγμα σιωπά (=δεν ορίζει ρητώς) για τις τοπικές εκλογές (άρθρο 102 παρ. 2 Σ.). Αυτήν την σιωπή εκμεταλλεύονται σήμερα ορισμένες δυνάμεις για να προωθήσουν την νόθευση της βούλησης του κυρίαρχου Ελληνικού Λαού, από τον οποίο κατά συνταγματική αρχή πηγάζει κάθε (πολιτική) εξουσία και κάθε εξουσία υπάρχει υπέρ αυτού.

Κατά συνέπεια, οι αποφάσεις του κυρίαρχου Ελληνικού Λαού ορίζουν τι είναι νόμιμο και τι παράνομο, δηλ. την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Άρα, η λογική του κράτους δεν είναι άλλη από την λογική του Έθνους-Κράτους (υπέρτατη μονάδα διεθνών σχέσεων). Και κυρίαρχη πολιτική δύναμη, η οποία επισκιάζει όλους τους άλλους παράγοντες είναι η «πραγματικότητα του Έθνους». Το ελληνικό κράτος αποτελεί ενσάρκωση της πολιτειακής οργάνωσης του Έθνους. Η πρόταξη του εθνικού συμφέροντος κατά την άσκηση της εξουσίας είναι το θεμελιώδες κριτήριο δράσης του Κράτους, όπως αυτό εκφράζεται μέσα από την νομοθετική, κυβερνητική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία. Το δε Κράτος δεν είχε ποτέ και δεν μπορεί να έχει δικαίωση, και κατά μείζονα λόγο και διάρκεια, εάν δεν αναλάβει απ’ ευθείας την ευθύνη της εν ευρεία εννοία εθνικής άμυνας. Καμία άλλη δύναμη, ιδεολογική ή οικονομική δεν δύναται να εξασθενίσει, σε σταθερή τουλάχιστον βάση, τον ρόλο του Έθνους - Κράτους ως εστιακό σημείο πίστης, νομιμοφροσύνης και αφοσίωσης. Η εθελούσια υποταγή της κρατικής εξουσίας σε σκοπούς πέρα από το στενά νοούμενο εθνικό συμφέρον οφείλεται στην εκάστοτε κυρίαρχη και κεντρική παράδοση που φέρει το συλλογικό υποκείμενο. Στην περίπτωσή μας ο Ελληνισμός μπορεί να υπερβαίνει τον «εθνικό εγωϊσμό» του χάρη στην ελληνορθόδοξη ανθρωπιστική παράδοσή του (βλ. άρθρ. 2 παρ. 1 «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας»). Όμως, άκρο όριο αυτής της υπέρβασης είναι η επιβίωση του τελικού σκοπού που είναι το ζην και ευ ζην του συλλογικού υποκειμένου (εν προκειμένω του Ελληνισμού): ενέργειες που υπονομεύουν το μέλλον του και συγκεκριμένα πράξεις και θεσμοί που προσβάλλουν το απαραίτητο minimum για την αναπαραγωγή εκείνης της κρίσιμης μάζας προσώπων που σκέφτονται, μιλούν και νιώθουν ως Έλληνες μέσα σε έναν πλανήτη 6 δις φορέων άλλων πολιτισμών, καθώς και δράσεις που μειώνουν την ισχύ και την ικανότητα του Κράτους να προστατεύει και να συντηρεί τον Ελληνισμό απαγορεύονται από την λογική βάση – αιτία του Κράτους. Είναι, λοιπόν, στην λογική του Έθνους-Κράτους κάθε ενέργεια να εντάσσεται σε κριτήρια προαγωγής του εθνικού συμφέροντος υπό τις συνθήκες που προαναφέρθησαν.

Η μεταφορά πολιτικής εξουσίας (απονομή πολιτικών δικαιωμάτων εκλέγειν και εκλέγεσθαι) σε μη Έλληνες πολίτες (ήτοι μετανάστες που δεν έχουν λάβει την ελληνική ιθαγένεια) σημαίνει ότι οι Έλληνες απαλλοτριώνουν το δικαίωμά τους να καθορίζουν την μοίρα τους για τον εαυτό τους υπέρ ανθρώπων που δεν έχουν το ίδιο επίπεδο δεσμού με τον τόπο και τον πολιτισμό του και το κυρίαρχο συλλογικό υποκείμενο (Ελληνισμό).

Στην περίπτωση δε που απονεμηθεί όχι μόνον δικαίωμα εκλέγειν, αλλά και δικαίωμα εκλέγεσθαι, –κάτι που μένει ερωτηματικό από την μέχρι τώρα ενημέρωση επί του θέματος– η κατάσταση βαίνει πιο προβληματική. Διότι σύμφωνα με την θεωρία του “μετασχηματισμού” στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής κοινωνίας, το άτομο που γίνεται πολιτικός ηγέτης (έστω δήμαρχος ή κοινοτάρχης) διέρχεται τους μηχανισμούς της κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης για να μετασχηματισθεί σε εκφραστή της κρατούσης άποψης για το εθνικό συμφέρον. Υπάρχει άραγε θέση για τον μετανάστη – μη Έλληνα πολίτη σε αυτήν την διαδικασία; Ανήκει στην λογική του συστήματος του Κράτους-Έθνους;

Κατόπιν όλων των ανωτέρω, η απονομή πολιτικών δικαιωμάτων σε μη Έλληνες πολίτες είναι από συνταγματική σκοπιά έκνομη, ενώ είναι και πολιτικά άσκοπη έως επικίνδυνη για την εθνική ασφάλεια, δεδομένων των διεθνών συνθηκών στην Χερσόνησο του Αίμου (έξαρση αποσχιστικών κινημάτων, υπερφίαλοι εθνικισμοί, αναζωπύρωση των εθνοτικών συγκρούσεων κ.ο.κ.)

Ο αλλοδαπός μετανάστης πρέπει να έχει μονάχα τα ανθρώπινα (ατομικά και κοινωνικά) δικαιώματά του στην χώρα φιλοξενίας. Η απονομή πολιτικών δικαιωμάτων ευρίσκεται στην απόλυτη διακριτική ευχέρεια του κυρίαρχου σώματος των Ελλήνων πολιτών. Το αν είναι φρόνιμο και ορθό το κυρίαρχο σώμα των πολιτών να απονείμει τέτοια δικαιώματα εξαρτάται από το αν είναι συμφέρουσα μια τέτοια επιλογή. Δηλ. από το αν συνάδει με το εθνικό συμφέρον. Και πρώτο κριτήριο είναι το εθνικό συμφέρον, επειδή αυτό προστάζει η καθιερωμένη συνταγματική ‘Λογική’, όπως σκιαγραφήθηκε ανωτέρω. Το ελληνικό Σύνταγμα μάς προστατεύει από το να είμαστε μια διοικητική περιφέρεια ενός παγκόσμιου Κράτους, όπου ο καθένας θα αποκτά πολιτικά δικαιώματα συγχρόνως με την είσοδο και εγκατάστασή του στην ελληνική επικράτεια. Αφού έτσι, στην ουσία τα σύνορα μεταξύ των κρατών θα καταλύονταν, καθ’ όσον η παρουσία ενός ανθρώπου σε οιαδήποτε χώρα του κόσμου θα τού επέτρεπε να κρίνει και την εξουσία της, χωρίς να έχει ορκιστεί πίστη και αφοσίωση σ’ αυτή. Η σκέψη ότι πέντε ή περισσότερα έτη διαμονής ενός μετανάστη στον τόπο μας είναι επαρκές τεκμήριο σύστασης ικανού ψυχικού συνδέσμου με την πατρίδα μας και δυνατό να παρέχει εγγυήσεις ότι στην ψυχή αυτού έχει δημιουργηθεί στέρεη πίστη και αφοσίωση στο εθνικό συμφέρον είναι μάλλον αφελής έως ύποπτη.

Οι (διεθνιστικές) ιδεολογίες έρχονται και παρέρχονται, αλλά τα έθνη μένουν, γι’ αυτό και οι σχέσεις με τα κράτη και τους λαούς κείνται πέραν και υπεράνω καθεστώτων. Μια ιστορική αναδρομή αποδεικνύει αμέσως του λόγου το αληθές, ενώ το διεθνές περιβάλλον δικαιολογεί απόλυτα τους φόβους του γράφοντος για την ύπαρξη προϊόντων προσπαθειών εθνικής αποσύνθεσης στην Χερσόνησο του Αίμου και αλλού με συνέπεια στρατιωτικές συγκρούσεις, εξαθλίωση πληθυσμών και εθνικό αφανισμό.

Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι τα παραπάνω συνιστούν υπερβολικές εθνικιστικές αντιδράσεις! Στην πραγματικότητα οι τρόπον τινά «εθνικιστικές» αντιδράσεις μου βρίσκονται στον αντίποδα επικίνδυνων διεθνιστικών ιδεολογιών που διοχετεύονται από μια απάτριδα ελίτ δίχως εθνική ευαισθησία και νομιμοφροσύνη, και διαβρώνουν την εθνική συνείδηση, ούτως ώστε αυτήν την στιγμή για τα ιθύνοντα στελέχη κάθε πολιτικού κόμματος, το σβήσιμο της Χώρας μας να έχει γίνει καθιερωμένο δόγμα.

το κείμενο αναρτήθηκε στο dikaiopolis.gr

ΑΦΑΙΜΑΞΗ ΤΑΜΕΙΩΝ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Ερώτηση προς την Υπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας κα Φ. Πάλλη-Πετραλιά υπέβαλε ο Βουλευτής Σερρών του ΛΑΟΣ κ. Ηλίας Πολατίδης σχετικά με την αφαίμαξη των ασφαλιστικών μας ταμείων από μετανάστες χωρών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και κυρίως από Βουλγαρία και Ρουμανία.

Το πλήρες κείμενο της ερωτήσεως έχει ως εξής:

"Στο φως της δημοσιότητος ήλθαν στοιχεία τα οποία ανέφερε και κατήγγειλε προσφάτως ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ, κ. Γ. Παναγόπουλος. Σύμφωνα με αυτά, το τελευταίο διάστημα συντελείται κυριολεκτικά μία αφαίμαξη και λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων της χώρας μας από μετανάστες άλλων χωρών της Ε.Ε. οι οποίοι, ενώ εργάζονται στην Ελλάδα για ένα μικρό χρονικό διάστημα, εκμεταλλεύονται τα κενά της ασφαλιστικής νομοθεσίας και λαμβάνουν πλήρη προνοιακή σύνταξη.

Ο κ. Παναγόπουλος τόνισε ότι το ανωτέρω φαινόμενο παρατηρείται κυρίως από τους μετανάστες των χωρών Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Και αυτό διότι, ενώ στις γειτονικές αυτές χώρες οι κατώτατες συντάξεις είναι των 80 ή 100 €, στην Ελλάδα και για έναν μόνον χρόνο ασφαλίσεως ο ασφαλισμένος δικαιούται όλη την προνοιακή σύνταξη των 486 €.

Δεδομένων των συνεπαγομένων προβλημάτων πού δημιουργούνται στα ήδη ισχνά αποθεματικά του ΙΚΑ και της κατάφωρης αδικίας και διακρίσεως εις βάρος των Ελλήνων εργαζομένων και ασφαλισμένων

ΕΡΩΤΑΤΑΙ Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ

1. Προτίθεται να λάβει νομοθετική πρωτοβουλία έτσι ώστε οι εργαζόμενοι μετανάστες της κατηγορίας αυτής να παίρνουν αναλογικό τμήμα της συντάξεως (όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.) και όχι την πλήρη προνοιακή;

2. Πόσο έχει στοιχίσει στο ελληνικό κράτος η ανωτέρω πρακτική των μεταναστών;"

Αθήναι, 11 Φεβρουαρίου 2009

Ρε τι μαθαίνει κανείς...

330 ΕΥΡΩ ΠΡΟΝΟΙΑΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΘΕ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΚΙΑΣ 65 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΩ!

από το Υγρό Πύρ blog

Yποστράτ Μιζραχί "H Τουρκία δεν μπορεί να επικρίνει την ισραηλινή κατοχή παλαιστινιακών εδαφών όταν στρατεύματά της βρίσκονται στην κατεχόμενη Κύπρο

... ο υποστράτηγος φέρεται να δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα έπρεπε πρώτα να «σκουπίσει μπροστά στην πόρτα του» ...

Το τουρκικό επιτελείο ενόπλων δυνάμεων προειδοποίησε το Σάββατο ότι οι επικρίσεις του επικεφαλής των ισραηλινών χερσαίων δυνάμεων για την κατοχή τμήματος της Κύπρου και τις σχέσεις της Τουρκίας με τους Κούρδους, απειλούν να βλάψουν τις σχέσεις των δύο κρατών. Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε, μάλιστα, τον Ισραηλινό πρεσβευτή Γκάμπι Λεβί για να του επιδόσει διάβημα διαμαρτυρίας για τα σχόλια που έκανε ο υποστράτηγος Αρι Μιζραχί, διοικητής των ισραηλινών χερσαίων δυνάμεων.

Ο τελευταίος φέρεται να δήλωσε στην εφημερίδα Χααρέτζ ότι η Τουρκία δεν μπορεί να επικρίνει την ισραηλινή κατοχή παλαιστινιακών εδαφών όταν στρατεύματά της βρίσκονται στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο.

Συγκεκριμένα, ο υποστράτηγος φέρεται να δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα έπρεπε πρώτα να «σκουπίσει μπροστά στην πόρτα του».

Η Τουρκία ζήτησε επειγόντως διευκρινίσεις για τις δηλώσεις του στρατηγού Αβι Μιζραχί, οι οποίες κρίθηκαν «απαράδεκτες» από την Αγκυρα.

Σε ανακοίνωσή του που μεταδόθηκε από το πρακτορείο Ανατολή, το τουρκικό επιτελείο χαρακτηρίζει εντελώς απαράδεκτες τις δηλώσεις του υποστράτηγου και επισημαίνει ότι μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.

Ένταση στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας είχε υπάρξει, όταν ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποχώρησε από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, μετά από λεκτική αντιπαράθεση με τον πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρες.

Aegean Times

Ρεκόρ εγκληματικότητας στην Ελλάδα για το 2008

Ρεκόρ εγκληματικότητας, με 186 κλοπές και διαρρήξεις την ημέρα, 65 κλοπές Ι.Χ. και 9 ληστείες καθημερινά, αλλά και 304 δολοφονίες και απόπειρες ανθρωποκτονιών, δείχνουν τα στοιχεία εγκληματικότητας της ΕΛ.ΑΣ για το 2008.

Ωστόσο, «χαμηλές» είναι οι επιδόσεις των αστυνομικών όσον αφορά στην εξιχνίαση των υποθέσεων.

Σύμφωνα με απόρρητα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, που δημοσιεύονται στα Νέα, ρεκόρ καταγράφει και η εγκληματικότητα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Στην πρωτεύουσα γίνεται μια δολοφονία ή απόπειρα ανθρωποκτονίας κάθε τρεις ημέρες, πραγματοποιούνται 7 ληστείες με το ποσοστό εξιχνίασής τους να είναι 26%, κάτι που θεωρείται ακόμη και από αστυνομικές πηγές κατώτερο του αναμενόμενου. Τριάντα οκτώ ιδιοκτήτες Ι.Χ. καθημερινά πέφτουν θύματα κλοπής της περιουσίας τους, ενώ καταγράφονται 124 κλοπές και διαρρήξεις κάθε ημέρα.

Στη Θεσσαλονίκη, το 2008 πραγματοποιήθηκαν 441 ληστείες, 12.002 κλοπές και διαρρήξεις, κλάπηκαν 3.180 αυτοκίνητα και δολοφονήθηκαν 17 άνθρωποι.

Στο αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. αναζητούνται λύσεις για τη μείωση της εγκληματικότητας, αλλά και τη βελτίωση των αστυνομικών επιδόσεων, αφού η ΕΛ.ΑΣ. κατάφερε να εξιχνιάσει μόλις το 17% των υποθέσεων των κλοπών, το 29,91% των ληστειών και μόλις το 43,05% των κλοπών τροχοφόρων.

πηγή in.gr

Παρουσίαση Vlaams Belang(Φλαμανδικό συμφέρον) το Εθνικιστικό κόμμα του βελγίου

Το Vlaams Belang (φλαμανδικό συμφέρον) είναι η πολιτική εκπροσώπηση του φλαμανδικού κινήματος, όπως αυτό έχει αναπτυχθεί μέσα στο χρόνο. Το κόμμα προβάλλει τις απαιτήσεις του φλαμανδικού Κινήματος στην πολιτική σκηνή.

Αρχές

Το Vlaams Belang είναι το κόμμα των φλαμανδών πατριωτών. Είναι ένα όργανο για την προάσπιση της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας της Φλαμανδικής περιοχής. Μέσω των πολιτικών πρωτοβουλιών του το Vlaams Belang στοχεύει να εξασφαλίσει ότι η οργάνωση και η κυβέρνηση του κράτους λαμβάνουν υπόψιν τους την ανάγκη να συντηρηθεί η πολιτιστική ταυτότητα και τα εθνικά συμφέροντα των Φλαμανδών. Το κράτος είναι μόνο μια δομή. Σύμφωνα με την αρχή της αυτοδιάθεσης το κράτος υπάρχει για να εξυπηρετήσει τους ανθρώπους. Το κράτος πρέπει να εξυπηρετήσει τους ανθρώπους, όχι το αντίθετο.

Η ιδεολογία του Vlaams Belang μπορεί να περιγραφεί, βάσει ενός ευρωπαϊκού σημασιολογικού πλαισίου, ως \"εθνικιστικό κόμμα του ορθού\" (σε αντιδιαστολή με τον κολεκτιβιστικό και τον κρατιστικό \"αριστερό\"). Σε ένα αγγλοσαξωνικό πλαίσιο ο όρος \"συντηρητικός\" θα εχρησιμοποιείτο (σε αντιδιαστολή με τον \"φιλελεύθερο\"). Πράγματι, αναγνωρίζουμε το άτομο ως ελεύθερο παράγοντα, με όλες τις ανθρώπινες ιδιότητες και τις αδυναμίες του, και απορρίπτουμε τις ιδεολογίες που προϋποθέτουν την \"makeability\" της ανθρωπότητας και που υποστηρίζουν την κοινωνική εφαρμοσμένη μηχανική. Παράδοση, αρετή και ηθική, όπως αυτά έχουν αναπτυχθεί μέσα στον χρόνο, πρέπει να είναι σεβαστά και είναι συστατικά στοιχεία της κοινωνίας του μέλλοντος.

Φλαμανδική ανεξαρτησία

Το Vlaams Belang επιδιώκει την απόσχιση της Φλαμανδικής περιοχής από το τεχνητό βελγικό κράτος. Ο στόχος μας είναι να διαλύσουμε το Βέλγιο και να καθιερώσουμε ένα ανεξάρτητο φλαμανδικό κράτος. Αυτό το κράτος θα είναι κυρίαρχο επί του ολλανδοφώνου εδάφους του Βελγίου και θα περιλάβει τις Βρυξέλλες, που είναι η πρωτεύουσα της Φλαμανδικής περιοχής αλλά θα έχει ένα ξεχωριστό γλωσσικό status.

Ολλανδία και ολλανδική γλώσσα.

Η γλώσσα είναι ένα συστατικό στοιχείο της πολιτιστικής ταυτότητας των ανθρώπων. Το Vlaams Belang υπερασπίζεται τα συμφέροντα των ολλανδοφώνων ανθρώπων οπουδήποτε αυτό είναι απαραίτητο, ιδιαίτερα κατά μήκος των γλωσσικών συνόρων και στα διεθνή ιδρύματα. Το κόμμα θα ενθαρρύνει το Φλαμανδικό κράτος να συνεργαστεί όσο το δυνατόν πιο στενά με την Ολλανδία και τη νότια Φλάνδρα (οι Ολλανδόφωνοι δήμοι στο βόρειο τμήμα της Γαλλίας).

Ευρώπη

Η συνεργασία των ευρωπαϊκών εθνών μέσα σε έναν κοινό πολιτισμό και μία παράδοση παρέχει μια ιστορική ευκαιρία για την ειρήνη, τη σταθερότητα και την ευημερία. Εντούτοις, υιοθετούμε μια σταθερή και κριτική στάση απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τη γραφειοκρατία και την τάση της να αναμιχθεί, εκεί όπου πρέπει να επικρατήσει η κυριαρχία των ανθρώπων. Το Vlaams Belang, επίσης, θεωρεί ότι το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν πρέπει να επεκταθεί πέρα από τα όρια της Ευρώπης."

δείτε περισσότερα στην ιστοσελίδα του κόμματος http://www.vlaamsbelang.org
δείτε επίσης βίντεο στο youtube από διαμαρτυρία ενάντια στην λαθρομετανάστευση http://www.youtube.com/watch?v=VoMXwtqq9ss αξίζει να σημειώσουμε ότι το κόμμα είναι δεύτερο σε ψήφους στο Βέλγιο...

Μερικές από τις ενδιαφέρουσες γελοιογραφίες που βρήκαμε στην σελίδα τους

Γιάννης Νίκου - Ζωγραφίζοντας την ιστορία

«Η γνώση της Ιστορίας με ώθησε να προσπαθήσω -μιας και υπάρχει στην νεώτερη ζωγραφική ένα τεράστιο κενό- να αποδώσω εικαστικά μεγάλες στιγμές ενός έθνους, του δικού μας, που ο πολιτισμός του έχει επιδράσει πολυεπίπεδα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η Ελληνική Μυθολογία και η Ιστορία, είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι του Πνεύματος, ένας καταιγισμός από μορφές και συγκλονιστικές στιγμές. Συνωστίζονται μέσα μου και απαιτούν την δικαίωση τους. Όταν έρχεται η ώρα να ζωγραφίσω τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Λεωνίδα, τον Κωνσταντίνο τον Παλαιολόγο και τον Κολοκοτρώνη, νοιώθω μεγάλη χαρά και ανυπομονησία. Το ηρωικό πρότυπο έχει σχέση με τον ψυχισμό μου και τις αξίες μου, άρα προσδιορίζει τις επιλογές μου όταν το θέμα είναι πρόσφορο. Τα θέματα μου καθρεφτίζουν εμένα ως σκεπτόμενο άνθρωπο σε όλο το φάσμα της ζωγραφικής μου, που ανήκει κυρίως στον χώρο του Μαγικού Ρεαλισμού και γενικότερα είναι ζωγραφική του Φανταστικού. Ως συμβολιστής περνάω μηνύματα μέσα απ’ τα έργα μου, που έχουν απήχηση στο ασυνείδητο. Οι ιστορικές συνθέσεις στηρίζονται κατ’ εξοχήν σε σύμβολα και ιδέες. Αυτό εξηγεί και την τεράστια επιτυχία αυτών των έργων».

www.iannisnikou.gr/

Εμείς δεν μπορούμε παρά να συγχαρούμε αυτόν τον άξιο ζωγράφο που ενάντια στην σήψη τις εποχής μας επιμένει να οραματίζεται Ελληνικά

Κάνει απεργία πείνας για να καταγγείλει τα καρτέλ....δείτε ζωντανά

Ένας απελπισμένος μικρομεσαίος επιχειρηματίας, ο Θεόδωρος Τενέζος που εδώ και 2,5 χρόνια κατήγγειλε στην Επιτροπή Ανταγωνισμού και στην Κυβέρνηση το σκληρό ελληνικό καρτέλ του χάλυβα, που κατέστρεψε την επιχείρησή του, η οποία ήταν πρότυπο ανάπτυξης, βρίσκεται από την Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου το πρωί σε απεργία πείνας.

Τόπος: Μπροστά στο κτίριο της Επιτροπής Ανταγωνισμού, Πατησίων 70 και Κότσικα. Διαμαρτύρεται για την προστασία που Επιτροπή Ανταγωνισμού και Κυβέρνηση παρέχουν στο συγκεκριμένο καρτέλ των μεγαλοβιομηχάνων και όχι μόνο.

Αιτήματά του:

* AΜΕΣΗ απομάκρυνση των μελών της Επιτροπής πού έχουν μηνυθεί στη δικαιοσύνη για ποινικά αδικήματα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Κρίνουν και αποφασίζουν για την καταγγελία του, ενώ είναι ΑΝΤΙΔΙΚΟΙ!
* ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ της συγκάλυψης του καρτέλ και αληθινή πλήρης έρευνα της καταγγελίας του τώρα.
* ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ των θυμάτων των καρτέλ και μονοπωλίων
*

Τον απεργό πείνας επισκέφθηκε το απόγευμα της Παρασκευής 13 Φεβρουαρίου ο Παναγιώτης Δούμας, μέλος της Ο.Κ.Ε. Εμπορίου του ΛΑ.Ο.Σ. και του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Εμπορικών Συλλόγων της Αττικής, και εξέφρασε την υποστήριξή του στον δίκαιο αγώνα του.
Το κείμενο που διανέμεται από τον απεργό πείνας:

Απεργία Πείνας κατά της προστασίας των καρτέλ από Κυβέρνηση και Επιτροπή Ανταγωνισμού

Το καρτέλ των μεγαλοβιομηχάνων του χάλυβα μας κατέστρεψε. Η Κυβέρνηση και Επιτροπή Ανταγωνισμού τους προστατεύει. Αποφασίζουν για μας οι αντίδικοί μας!

Ζητάμε:
o Αλλαγή της επιτροπής αυτής τώρα
o Πλήρης έρευνα του καρτέλ χάλυβα με βάση την καταγγελία μας
o Προστασία των θυμάτων καρτέλ

Τα μεγάλα συμφέροντα με την ανοχή της Επιτροπής Ανταγωνισμού προκαλούν:
o Ακρίβεια
o Οικονομική ανασφάλεια
o Κλείσιμο μικρομεσαίων
o Ανεργία
o Φτώχεια

Η μικρομεσαία επιχείρησή μας, πρόσφερε δουλειά άμεσα η έμμεσα σε 200 οικογένειες. Ήταν μοντέλο αυτόνομης ανάπτυξης. Την έπνιξαν το 2006 το καρτέλ του χάλυβα και οι χονδρέμποροι του. Καταφύγαμε στην Επιτροπή Ανταγωνισμού. Για δύο χρόνια δεν έκανε τίποτα. Ποτέ δεν ερεύνησε για το καρτέλ του χάλυβα που εμείς καταγγείλαμε. Τώρα προσπαθεί να τους αθωώσει με συνοπτικές διαδικασίες. Διαμαρτυρόμαστε και καταγγέλλουμε αυτούς που ανέχονται και παρέχουν προστασία στα καρτέλ.

Απεργός Πείνας
Θεόδωρος Τενέζος
Εταιρεία IRON TENCO AE
email: tenezos@hotmail.com

Δείτε ζωντανά http://www.stopcartel.org/gr/tv.php

Βόρεια Ήπειρος: Το χρονικό του αυτονομιστικού αγώνα

Αφιέρωμα στην 95η επέτειο της Αυτονομίας της Βόρειας Ηπείρου (17 Φεβρουαρίου 1914)

5 Νοεμβρίου 1912 : Ο ταγματάρχης χωροφυλακής Σπήλιος Σπυρομήλιος, με σώμα 2.000 αντρών, κυρίως Κρητών εθελοντών, αποβιβάζεται στη Χειμάρρα και ελευθερώνει από τους Τούρκους την γύρω περιοχή.

Δεκέμβριος 1912 - Μάρτιος 1913 : Ο Ελληνικός Στρατός απελευθερώνει την μια μετά την άλλη, τις πόλεις της Βόρειας Ηπείρου, υποδεχόμενος ως ελευθερωτής από τον ντόπιο πληθυσμό.

27 Δεκεμβρίου 1912 : Η Διάσκεψη του Λονδίνου, αναγνωρίζει το ανύπαρκτο έως τότε Αλβανικό Κράτος.

Νοέμβριος 1913 : Διεθνής Επιτροπή περιοδεύει σε πόλεις και χωριά της Βόρειας Ηπείρου, προκειμένου να καθορίσει την Εθνολογική σύνθεση της περιοχής και να αποφασίσει εάν παραχωρηθεί στην Αλβανία. Οι πιέσεις και οι εκβιασμοί, κυρίως Ιταλών και Αυστριακών, προς αυτή την κατεύθυνση, καθίστανται απροκάλυπτοι.

17 Δεκεμβρίου 1913 : Υπογράφεται το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, με το οποίο η Βόρεια Ήπειρος παραχωρείται στην Αλβανία. Σύσσωμος ο Ελληνισμός αντιδρά και διαμαρτύρεται για την κατάφωρη αδικία.

31 Ιανουαρίου 1914 : Οι Πρέσβεις των Μεγάλων Δυνάμεων, απαιτούν από την Ελληνική Κυβέρνηση, την άμεση αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από την Βόρεια Ήπειρο, εκβιάζοντας ότι σε αντίθετη περίπτωση δεν θα παραχωρούνταν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου στην Ελλάδα.

25 Φεβρουαρίου 1914: Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος ανακοινώνει στην Ηπειρωτική Επιτροπή το αμετάβλητο της Ευρωπαϊκής απόφασης. Παράλληλα με τις προτροπές να μην λιποψυχήσουν και να κρατήσουν τον Εθνισμό τους, τους καλεί να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων δίχως κάποια αντίσταση. Εν συνεχεία θα οριστεί η 1η Μαρτίου ως ημερομηνία έναρξης της αποχώρησης του Ελληνικού Στρατού από την Βόρεια Ήπειρο.

9 Φεβρουαρίου 1914 : Η Πανηπειρωτική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο Αργυρόκαστρο στέλνει έντονη διαμαρτυρία στις Μεγάλες Δυνάμεις και εκλέγει επιτροπή που αναλάμβάνει την ηγεσία του Αυτονομιστικού Αγώνος. Ένοπλα τμήματα με την επονομασία "Ιεροί Λόχοι" αρχίζουν να οργανώνονται στις πόλεις και τα χωριά της Βόρειας Ηπείρου. Την ίδια ημέρα ο αρχηγός των Χειμαρριωτών Σπ.Σπυρομήλιος, καταργεί τις Ελλαδικές Αρχές και κηρύσσει την αυτονομία της Χειμάρρας.
10 Φεβρουαρίου 1914 : Η Ελληνική Κυβέρνηση διατάζει τον συνταγματάρχη Δ.Δούλη να συλλάβει τον Σπ.Σπυρομήλιο, μη γνωρίζοντας ότι τόσο αυτός όσο και πλήθος άλλων αξιωματικών, έχουν προσχωρήσει στην Βορειοηπειρωτική Επανάσταση. Φυσικά ο Δ. Δούλης αρνείται να εκτελέσει την διαταγή.

16 Φεβρουαρίου 1914 : Σχηματίζεται προσωρινή Κυβέρνηση της Αυτονόμης Βόρειας Ηπείρου με πρόεδρο τον Γεώργιο Χρηστάκη - Ζωγράφο.

17 Φεβρουαρίου 1914 : Υψώνεται και επίσημα έξω από το Αργυρόκαστρο, η σημαία της Αυτονομίας, παρουσία κλήρου, λαού και 2.000 ενόπλων. Την ίδια ημέρα στην Κορυτσά ο συνταγματάρχης Κοντούλης, αφού προηγουμένως - ακολουθώντας τις υποδείξεις της Ελλαδικής Κυβερνήσεως - είχε απαγορεύσει την συγκρότηση ενόπλων τμημάτων από τους Βορειοηπειρώτες, παραδίδει αμαχητί την πόλη στους Αλβανούς. Εν συνεχεία οι Αλβανοί εξαπολύουν ένα άγριο πογκρόμ κατά των ελληνικών πληθυσμών.

18 Φεβρουαρίου 1914 : Η περιοχή Κολωνίας παραδίδεται από τον συνταγματάρχη Κοντούλη με πρωτόκολλο στους Τουρκαλβανούς, οι οποίοι υπό τα απαθή βλέμματα Ολλανδών αξιωματικών προχωρούν σε σφαγές κατά των Ελλήνων. Εν συνεχεία ακολουθούν σκληρές συγκρούσεις με τους Βορειοηπειρώτες επαναστάτες.

2 Μαρτίου 1914 : Με την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από την περιοχή Χειμάρρας, 800 Τουρκαλβανοί υπό την διοίκηση Ιταλών αξιωματικών επιτίθονται στο χωριό Βούνοι. Οι Βουνιώτες αποκρούουν την επίθεση και περνούν σε αντεπίθεση, τρέποντας σε άτακτη φυγή τις Αλβανικές ορδές.

4 Μαρτίου 1914 : Πραγματοποιείται συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών της Βόρειας Ηπείρου με τον αντιπρόσωπο της Αλβανικής Κυβερνήσεως Ολλανδό ταγματάρχη Θόμφων. Μετά από δύο ημέρες άκαρπων συνομιλιών, οι συγκρούσεις ξαναρχίζουν.

7 Μαρτίου 1914 : Μετά από λυσσώδης μάχες κοντά στο χωριό Κόδρα, οι Βορειοηπειρώτες κυριολεκτικά διαλύουν τις Αλβανικές δυνάμεις, οι οποίες απωθούνται προς τον βορρά.

15 Μαρτίου 1914 : Οι αριθμητικά υπέρτερες δυνάμεις των Αλβανών, υπό την διοίκηση Ολλανδών και Ιταλών Αξιωματικών, δέχονται θυελλώδη επίθεση του Βορειοηπειρωτικού Στρατού στην περιοχή της Κλεισούρας που είχαν καταλάβει. Οι Αλβανοί αναγκάζονται να υποχωρήσουν.

20 Μαρτίου 1914 : Οι Έλληνες της Κορυτσάς, έχοντας υποστεί ένα μήνα άγριων διώξεων, επαναστατούν και καταφέρνουν να απελευθερώσουν την πόλη.

24 Μαρτίου 1914 : Λόγω της καθυστέρησης ενισχύσεως των Ελλήνων της Κορυτσάς, μεγάλες Αλβανικές δυνάμεις ανακαταλαμβάνουν την Κορυτσά. 2.500 ένοπλοι Βορειοηπειρώτες διαφεύγουν και ενώνονται με τον υπόλοιπο Αυτονομιστικό Στρατό. Θα ξαναδούν την πολύπαθη πόλη τους, τρεις μήνες αργότερα, όταν ο Στρατός της Βόρειας Ηπείρου θα μπει ελευθερωτής στην Κορυτσά.

9 Απριλίου 1914 : Επίθεση 1.500 Αλβανών στο χωριό της Χειμάρρας Πυλιούρι, αποκρούεται με επιτυχία. Οι Αλβανοί υποχωρούν αφήνοντας πολλούς νεκρούς και αιχμαλώτους.

12 Απριλίου 1914 : Οι Αλβανοί επιτίθεται στο χωριό Παλιάσα της Χειμάρρας. Αποκρούονται και υποχωρούν άτακτα προς τον αυχένα της Λογαράς. Εκεί πέφτουν σε ενέδρα αποσπάσματος Κρητών εθελοντών, το οποίο τους αποδεκατίζει. Όσοι επέζησαν συνελήφθησαν αιχμάλωτοι.

18 Απριλίου 1914 : Μετά από υπόδειξη Ιταλών και Ολλανδών Αξιωματικών, Αλβανικές δυνάμεις επιτίθονται και καταλαμβάνουν το στρατηγικής σημασίας φρούριο του Μπούσι, αποκόπτοντας έτσι την επικοινωνία της Χειμάρρας με τους Αγίους Σαράντα. Δύο μήνες αργότερα, ο Αυτονομιστικός Στρατός της Β. Ηπείρου θα ανακαταλάβει το φρούριο, αποκαθιστώντας την επικοινωνία Χειμάρρας - Αγίων Σαράντα. Σκληρές μάχες λαμβάνουν χώρα και Β.Δ. του Αργυροκάστρου, κοντά στο μοναστήρι του Τσέπου. Η νικηφόρα έκβαση των μαχών θα κρίνει κατά μεγάλο βαθμό την τύχη του Αγώνα. Οι Αλβανοί θα καταδιωχθούν σε μεγάλο βαθμό προς το βορρά.

25 Απριλίου 1914: Οι Βορειοηπειρωτικές δυνάμεις της περιοχής Κολώνιας, ενισχυμένες από δύο μεγάλα σώματα Κρητών εθελοντών και ένα Αιτωλοακαρνάνων, μετά από τριήμερο συνεχή αγώνα, εκδιώκουν τις Αλβανικές δυνάμεις από ολόκληρη την επαρχία. Οι Αλβανοί αφήσουν πίσω πάνω από 500 νεκρούς, με τον αρχηγό τους Wani Bey Starjia. Την ίδια ημέρα, αφού η Αλβανική Κυβέρνηση δέχθηκε όλους τους όρους των Βορειοηπειρωτών, ορίζεται πενθήμερη ανακωχή, προκειμένου να ξεκινήσουν στην Κέρκυρα διαπραγματεύσεις.

26 Απριλίου 1914 : Ξεκινούν στην Κέρκυρα οι διαπραγματεύσεις οι οποίες θα καταλήξουν στο πρωτόκολλο της Κέρκυρας.

5 Μαΐου 1914 : Υπογράφεται το πρωτόκολλο της Κέρκυρας. Με βάση αυτό αναγνωρίζεται από τις Μ.Δυνάμεις, την Αλβανία και την Ελλάδα, η Αυτονομία της Β. Ηπείρου, ο Ελληνικός της χαρακτήρας και κατοχυρώνεται πλήρως η θρησκευτική, γλωσσική και εκπαιδευτική ελευθερία του πληθυσμού της.

Αύγουστος 1914 : Ενώ ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει, οι Δυνάμεις της Αντάντ δίνουν εντολή στα Ελληνικά Στρατεύματα να προελάσουν στην Βόρεια Ήπειρο επιβάλλοντας την τάξη.

Οκτώβριος 1914 : Ο Ελληνικός Στρατός εισέρχεται για δεύτερη φορά ελευθερωτής στην Βόρεια ΄Ηπειρο.

Δυστυχώς η περίοδος ελευθερίας για τους Βορειοηπειρώτες, δεν διαρκεί για πολύ. Δύο χρόνια αργότερα, η Ελλάδα ολόκληρη σπαράσσεται από τον εθνικό διχασμό. Οι δύο πρωτεργάτες του θριάμβου των Βαλκανικών πολέμων, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ο Ελ.Βενιζέλος, ωθούμενοι έντεχνα από τους "συμμάχους" μας, συγκρούονται χωρίζοντας την Ελλάδα στα δύο. Οι Ιταλοί και οι Γάλλοι εν συνεχεία, εκμεταλλευόμενοι αυτή την κατάσταση, καταλαμβάνουν τις περιοχές της Βόρειας Ηπείρου, επιβάλλοντας των εξαλβανισμό του πληθυσμού της. Οι Ελληνικές δυνάμεις, μέσα στην δίνη του διχασμού, συγκρούονται μεταξύ τους, αδιαφορώντας και καταδικάζοντας την μαρτυρική Βόρεια Ήπειρο, για άλλη μια φορά στην σκλαβιά.

ΠΗΓΕΣ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Βασ.Γεωργίου : "Βόρειος Ήπειρος" Αθαν.Κόρμαλη : "Αντίσταση στην Βορειοηπειρωτική Γη" Αθαν.Κόρμαλη : "Χειμάρρα" Χρυσηίς Κακοφεγγίτου : "Αλύτρωτες Πατρίδες και Μεγάλη Ιδέα" Περιοδικό ΤΟΤΕ : Τεύχη 44 - 46

το κείμενο δημοσιεύθηκε το 2002 στις Ελληνικές Γραμμές

Οι Βορειοηπειρώτες τιμούν την 95η επέτειο της Αυτονομίας

Δελτίο Τύπου του Συλλόγου Βορειοηπειρωτών

Με πανηγυρική δοξολογία και κατάθεση στεφάνου εορτάζεται την προσεχή Κυριακή 15 Φεβρουαρίου και ώρα 12 μ., η επέτειος των 95 ετών από την ανακήρυξη της Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου το 1914.

Όπως είναι γνωστό, το Φεβρουάριο του 1914 οι Βορειοηπειρώτες, αρνούμενοι να υπαχθούν στο νεότευκτο αλβανικό κράτος, επαναστάτησαν, ανακήρυξαν στο Αργυρόκαστρο την Αυτόνομο Πολιτεία της Βορείου Ηπείρου και σχημάτισαν Κυβέρνηση με Πρόεδρο τον Γεώργιο Χρ. Ζωγράφο και μέλη τους Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο, Κορυτσάς Γερμανό και Κονίτσης Σπυρίδωνα. Αποτέλεσμα του Αυτονομιακού Αγώνα ήταν το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας (17-5-1914), που υπογράφηκε από τις κυβερνήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων, της Αλβανίας και της Βορείου Ηπείρου και παρείχε καθεστώς Αυτονομίας στους Νομούς Αργυροκάστρου και Κορυτσάς.

Είναι σήμερα επιτακτική ανάγκη, ενθυμούμενοι τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των Βορειοηπειρωτών του 1914, να τιμήσουμε όπως αξίζει τους ήρωες του 1914 και να γνωρίσουν οι νεότερες γενιές των Ελλήνων τους μεγάλους αγώνες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού για να παραμείνουν Έλληνες στις πατρογονικές μας εστίες. Ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου δεν μπορεί να συρρικνωθεί και να χαθεί σήμερα σε καιρό ειρήνης και δημοκρατίας. Πρέπει σύσσωμος ο Ελληνισμός να διατρανώσει με την παρουσία του στη σημαντική αυτή εκδήλωση μνήμης και τιμής την απόφαση μας να παραμείνουμε και να αναγεννηθούμε στις πατρογονικές μας εστίες με ελευθερία και ασφάλεια, διατηρώντας τα ήθη και τα έθιμα της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας με εφαρμογή των Διεθνών Συνθηκών και του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας του 1914, για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.

Η εκδήλωση, την οποία, όπως κάθε χρόνο, διοργανώνει ο Σύλλογος Βορειοηπειρωτών, θα αρχίσει με Δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καρύτση και ώρα 12 μ. Θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνου στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτου.

Η εποποιία του Αλκάθαρ - Όταν η Ισπανία πολέμησε τον κουμουνισμό

Mέσα βρίσκονται κλεισμένοι, εκτός από τους 1.150 πολεμιστές, 520 γυναίκες και 50 παιδιά. Έχουν καταφύγει προτιμώντας τους κινδύνους της πολιορκίας, από τα κομμουνιστικά μαχαίρια. Ο διατιθέμενος οπλισμός δεν είναι πολύ πλούσιος: 13 πολυβόλα, άλλα τόσα οπλοπολυβόλα, δύο μικρά πυροβόλα με ελάχιστα πυρομαχικά και 500 τουφέκια. Τέλος, ένα εκατομμύριο φυσίγγια, που μετεφέρθησαν με καμιόνια από τα εργοστάσια. Αυτά είναι όλα. Όσο για τα τρόφιμα... Αλλά ας αφήσουμε να μας τα πει καλύτερα ένας αυτόπτης μάρτυς. Ένας από τους ήρωες της εποποιίας, ο δημοδιδάσκαλος Μιγκουέλ Γκόμεθ Κασκαχάρες, που, σ' ένα απλό ημερολόγιο (που το χρωστάμε στον Καζαντζάκη) αποτύπωσε τις καθημερινές αναμνήσεις του από τον αγώνα του ανάμεσα στους ελεύθερους πολιορκημένους του Αλκαζάρ:

22 Ιουλίου: Μπήκαμε μέσα, κλείσαμε τις πόρτες. Ο Συνταγματάρχης Μοσκαρντό έβγαλε διαταγή: «Παιδιά κουράγιο! Η τιμή της Ισπανίας είναι στα χέρια μας. Να μην παραδοθούμε! Θα ‘ρθουν οι δικοί μας να μας ελευθερώσουν. Φανείτε παλικάρια. Ζήτω η Ισπανία!». Μετρηθήκαμε: 1.150 άντρες, 520 γυναίκες, 50 παιδιά, 97 άλογα, 27 μουλάρια. Η γυναίκα μου δεν πρόφτασε να έρθει. Καλύτερα! Καταγράψαμε τι έχουμε και τι δεν έχουμε: τουφέκια, κανόνια, πολεμοφόδια, τροφές, νερό... Βάλαμε τάξη. Κανονίσαμε που να κοιμούνται οι γυναίκες, που οι άντρες, που τ' άλογα και που τα μουλάρια. Ο Διοικητής κήρυξε το στρατιωτικό νόμο. Κατάσταση πολιορκίας. Πιάσαμε τις θέσεις μας.

24 Ιουλίου: Σπάσαμε μερικά μαγαζιά και πήραμε ό,τι φαγώσιμα βρήκαμε: ρύζι, μακαρόνια, όσπρια, λάδι, ελιές. Καφέ, ζάχαρη. Δόξα σοι ο Θεός! Πείνα δεν φοβόμαστε! Πόσες μέρες θα βαστάξει ή πολιορκία; Δέκα; Δεκαπέντε; Θα ‘ρθουν οι δικοί μας να μας ελευθερώσουν. Το κανονίδι άρχισε. Οι κόκκινοι ταμπουρώθηκαν στ' αντικρινά σπίτια, έπιασαν την πλατεία, άρχισε το πανηγύρι! Ο Διοικητής μάς μοίρασε σε τάγματα. Το «τάγμα του Σεμπλόν» να σκάβει κάτω από τη γη λαγούμια, να ανατινάζει τις μίνες που θα μας βάζουν οι κόκκινοι. Το «τάγμα θανάτου» να κάνει εξόδους και να χυμάει να ανοίξει δρόμο... Εγώ γράφτηκα στο τάγμα αυτό. Λυπούμαι τη γυναίκα μου και το παιδί μου. Μα τι να κάνω; Ο Θεός βοηθός!
27 Ιουλίου: Σήμερα σκότωσαν το γιο του Συνταγματάρχη Μοσκαρντό.

ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ

Στις 23 Ιουλίου 1936, πρωί - πρωί, η ηρεμία βασιλεύει στο Αλκαζάρ. Περιμένουν όλοι τις πρώτες κανονιές, που δεν θα πρέπει ν' αργήσουν. Ένας αξιωματικός ειδοποιεί τον Συνταγματάρχη Μοσκαρντό, ότι τον ζητούν στο τηλέφωνο.
- Τι συμβαίνει;
- Νομίζω ότι πρόκειται για το γιο σας, το Λουδοβίκο.
Ο Συνταγματάρχης Μοσκαρντό είχε τρεις γιους. Ο ένας βρισκόταν στη Βαρκελώνη, οι δύο άλλοι βρισκόντουσαν στο Αλκαζάρ δύο μέρες πρωτύτερα μαζί με τη μητέρα τους. Ο Συνταγματάρχης προτίμησε να διώξει τη γυναίκα του και τα παιδιά του από το κάστρο απ’ όπου περίμενε το βέβαιο θάνατο, νομίζοντας ότι θα έβρισκαν τη σωτηρία τους στο Τολέδο. Δεν φανταζόταν ότι μια γυναίκα με δύο ανήλικα παιδιά θα μπορούσαν μέσα στην πόλη να βρίσκονται σε κίνδυνο. Δεν μπορούσε να φανταστεί ως που μπορούσε να φτάσει η κομμουνιστική κτηνωδία. Η γυναίκα και τα παιδιά του Μοσκαρντό πιάστηκαν απ’ τους αριστερούς.
Κι αρχίζει ο περίφημος τηλεφωνικός διάλογος, που βρίσκεται σήμερα γραμμένος με χρυσά γράμματα στους τοίχους Μοσκαρντό μέσα στο Αλκαζάρ και που θα μείνει χαραγμένος παντοτινά στην Ιστορία για να διαιωνίζει τα αισθήματα της τιμής και του καθήκοντος εκείνων που ξέρουν πάντα να βάζουν πάνω απ' όλα την πατρίδα τους, καθώς επίσης και την απανθρωπιά των κομμουνιστών σε όλη της την έκταση:

- Εμπρός, εμπρός, εδώ ο αρχηγός της μιλίτσιας (Λαϊκής πολιτοφυλακής).
- Είσθε υπεύθυνος για όλα τα εγκλήματα που γίνονται. Σας δίνω διορία 10 λεπτά για να παραδοθείτε. Αν δεν το κάνετε, θα τουφεκίσουμε το γιο σας το Λουδοβίκο που τον έχουμε κρατούμενο.
- Το πιστεύω.
- Για να ξέρετε ότι σας λέω την αλήθεια, ο γιος σας, ο Λουδοβίκος, παίρνει το ακουστικό.
- Μπαμπά...
- Τι κάνεις, παιδί μου;
- Λένε πως θα με τουφεκίσουν, αν δεν παραδοθείς.
- Ε, λοιπόν, σύστησε την ψυχή σου στον Θεό και πέθανε σαν Πατριώτης.
- Σε φιλώ πολύ, μπαμπά!
- Σε φιλώ πολύ, παιδί μου!
Ο Αρχηγός της Μιλίτσιας ξαναπαίρνει το ακουστικό. Και ο Μοσκαρντό, με φωνή που διατηρείται σταθερή, του λέει:
- Μπορείτε να συντομέψετε τη διορία σας γιατί το Αλκαζάρ δεν θα παραδοθεί ποτέ!
Τα κομμουνιστικά τέρατα πραγματοποίησαν την απειλή τους. Ένα παιδί 17 ετών, ο Λουδοβίκος Μοσκαρντό, έπεφτε για την τιμή της Ισπανίας αισχρά δολοφονημένο. Σήμερα, βρίσκεται θαμμένο σε μια γωνία του Αλκαζάρ, δίπλα στον πατέρα του και τον άλλο αδελφό του που βρισκόταν στη Βαρκελώνη, όπου εκτελέστηκε κι αυτός από τα ερυθρά κτήνη.

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

29 Ιουλίου: Τρώμε καλά. Σφάζουμε τέσσερα άλογα κάθε μέρα. Και το κανονίδι το συνηθίσαμε. Μα έχουμε ένα μεγάλο καημό: Δεν ξέρουμε τι γίνονται οι δικοί μας. Που να βρίσκονται; Πότε θα φανούν; Έλεγαν πως θα πάρουν τη Μαδρίτη σε τέσσερις μέρες. Οι τέσσερις μέρες πέρασαν. Γιατί δεν την πήραν; Και ο Μιγκουέλ συμπληρώνει το ημερολόγιο του με προφορικές αφηγήσεις προς τον Καζαντζάκη που τον συνόδευσε λίγες μέρες μετά την απελευθέρωση του Αλκάθαρ στα ερείπια: «αυτό ήταν το μεγαλύτερο μας μαρτύριο. Μας είχαν κόψει κάθε συγκοινωνία κι είχαν αφήσει μόνο το τηλέφωνο με τον κόκκινο διοικητή του Τολέδο, τον κακούργο Ταγματάρχη Μπαρθέλλο. Αυτός κάθε μέρα δώσ' του και τηλεφωνούσε: «Παραδοθείτε! Παραδοθείτε!». Και μας έλεγε ένα σωρό ψευτιές για να μας τρομάξει. Πως τάχα οι δικοί μας σκόρπισαν, πως σκοτώθηκε ο Φράνκο και πως πνίγηκε η επανάσταση στο αίμα. Μα ο Μοσκαρντό φώναζε: «Δεν παραδίνομαι»! Κι έκλεινε το τηλέφωνο.
Λύσσαξαν οι κόκκινοι. Έφεραν από τη Μαδρίτη στρατό, τάνκς, αεροπλάνα. Έπεφτε βροχή το σίδερο. Ταμπουρώθηκαν σε όλα τα σπίτια γύρω μας, στοίβαξαν τσουβάλια, χώματα στα παράθυρα, στα μπαλκόνια, στις στέγες, κι άρχισαν να μας πυροβολούν. Είχαν ένα μεγάφωνο και φώναζαν: «Θα σας βγάλουμε τα μάτια, θα σας σουβλίσουμε στη φωτιά, θα ατιμάσουμε τις γυναίκες σας αν δεν παραδοθείτε!». Εμείς σωπαίναμε. «Υπομονή, λέγαμε, υπομονή... Σήμερα, αύριο θα προβάλλουν οι δικοί μας...». Μα οι μέρες περνούσαν κι οι δικοί μας δεν φαίνονταν... Κι έτσι μερικοί κιότεψαν. Μια μέρα, σε μιαν έφοδο που έκαμε το «τάγμα θανάτου», καμιά δεκαριά σύντροφοι το έσκασαν. Πήγαν με τους κόκκινους. Μας ντρόπιασαν...».

5 Αυγούστου: Όλο και μαζευόμαστε πιο μέσα. Παρατήσαμε τα κτίρια έξω από τα μουράγια και στριμωχθήκαμε πια όλοι στο κάστρο. Κατεβάσαμε στα υπόγεια τα γυναικόπαιδα. Είναι υγρασία, σκοτάδι κι οι τρύπες γιομάτες ποντικούς. Μα είναι ασφάλεια. Μας έκοψαν το ηλεκτρικό! Καίμε σε καντήλια το ξίγκι από τ' άλογα και τα μουλάρια, κι έτσι έχουμε λίγο φως. Δόξα σοι ο Θεός, η Βιβλιοθήκη ήταν γιομάτη χοντρά βιβλία μεγάλα, δεμένα, κι έτσι μπορέσαμε και φράζαμε τα παράθυρα. Όλα βολεύονται. Και χτες είχαμε μια μεγάλη επιτυχία. Ο Διοικητής φώναξε το «Τάγμα του Θανάτου»: «Παιδιά, μας είπε, ο άνθρωπος πρέπει να έχει το χειρότερο στο νου του και να είναι πάντα έτοιμος. Λοιπόν, μπορεί να βαστάξει, ακόμα πολλές μέρες η πολιορκία. Ας πάρουμε τα μέτρα μας. Έμαθα πως εδώ κοντά υπάρχει μια αποθήκη σταριού. Εμπρός, κάνετε το σταυρό σας. Επιχειρήσατε έξοδο απόψε. Θα σας δώσω έναν άνθρωπο να σας οδηγήσει. Και φέρτε, παιδιά, όσο στάρι μπορείτε!».
Ξεκινήσαμε μεσάνυχτα, σιγά - σιγά, μη μας πάρουν μυρωδιά οι κόκκινοι. Βρήκαμε την αποθήκη, μπήκαμε από μια τρύπα που είχαν ανοίξει τα κανόνια. Η αποθήκη ήταν γεμάτη από μεγάλα σακιά στάρι. Τα πήραμε στον ώμο. Κουβαλούσαμε ως τα ξημερώματα. Κι έχει ακόμα. Θα την αδειάσουμε όλη. Από ένα ξεροκόμματο ψωμί κρέμεται καμιά φορά κι η τιμή του ανθρώπου. Έχουμε στάρι μπόλικο. Στερεώθηκε η τιμή μας. Ζήτω η Ισπανία! Το πρόβλημα της τροφής απ’ την πρώτη στιγμή ορθώθηκε πολύ σοβαρό. Έπρεπε να κρατηθούν στη ζωή 2.000 ψυχές. Και ο αρχικός εφοδιασμός ήταν περιορισμένος, 800 κιλά πατάτες, 1.200 κιλά φασόλια, 200 κιλά ρύζι, 100 κιλά σοκολάτα, 140 κουτιά συμπυκνωμένο γάλα, που διατέθηκε μόνο για τα μικρά παιδιά, και διάφορα άλλα τρόφιμα σε ανεπαρκείς ποσότητες, Για πόσον καιρό θα κρατούσαν όλα αυτά;

Μας είχαν κόψει κάθε επικοινωνία με τον κόσμο. Μήτε τηλέγραφο, μήτε ραδιόφωνο. Είμαστε λοιπόν απομονωμένοι από όλο τον κόσμο. Δεν ξέραμε τι γινόντουσαν οι δικοί μας. Σκάγαμε. Αυτή ήταν η πιο φοβερή πολιορκία.
Και ξαφνικά, μια μέρα, στις 15 Αυγούστου, με κάτι ηλεκτρικές στήλες που βρέθηκαν στη σχολή στο εργαστήρι της φυσικής, οι δυο μηχανικοί μας κατάφεραν να βάλουν σ' ενέργεια το ραδιόφωνο. Σμίξαμε πάλι μονομιάς με όλο τον κόσμο. Λύθηκε η πολιορκία. Ζήτω η Ισπανία! Μα ήταν μεγάλη η στενοχώρια μας που δεν μπορούσαμε να πάρουμε παρά μονάχα το σταθμό της Μαδρίτης.
Και τι δεν έλεγε: Ψευτιές! Ψευτιές! Πως οι επαναστάτες ξεπάστρεψαν χιλιάδες αθώους, πως άφηναν τους Μαροκινούς να κλέβουν, να ληστεύουν, να καίνε τα χωριά. Και πως το Αλκάθαρ παραδόθηκε και ιστορούσαν μάλιστα την παράδοση με όλες τις λεπτομέρειες: τώρα παραδόθηκε, πως βγήκαν έξω οι πολιορκημένοι πέντε - πέντε, χωρίς όπλα. Άλλοι από μας γελούσαν ακούγοντας τις ψευτιές, άλλοι βλαστημούσαν. «Σωπάστε βρε παιδιά! φώναξε κάποιος, δε παν να λεν ό,τι θέλουν: «Εμείς είμαστε εδώ και δεν θα παραδοθούμε! Εμπρός! Σήμερα είναι μεγάλη γιορτή της Παναγίας. Ας την γιορτάσουμε!». Στήσαμε χορό, αρχίσαμε το τραγούδι. Άλλοι θυμήθηκαν τα τροπάρια της Παναγίας κι άρχισαν να ψέλνουν. Πέρασαν δύο - τρεις μέρες, οι μηχανικοί μας δούλευαν.

17 Αυγούστου: Βράδυ. Όταν πια είχε ησυχάσει το κανονίδι, βγήκαμε το σταθμό της Λισσαβόνας. Φίλοι! φίλοι! Μάθαμε τότε τα πάντα. Καταλάβαμε τι είχε γίνει: Είχαμε πάρει τη Σεβίλλη, ανέβαινε ο Φράνκο απ' το Νότο, κατέβαινε ο Στρατηγός Μόλα από το Βορρά. Προχωρούσαν νικηφόροι. Πήραν το Μπανταχόθ, έσμιξαν οι δύο στρατοί και σε λίγο θα έκλειναν την άτιμη τη Μαδρίτη στην τανάλια! «Αρίμπα Εσπάνια»!. αντιλάλησαν τα υπόγεια του Αλκάθαρ. «Αρίμπα Κρίστο ελ Ρέυ»! «Ζήτω η Ισπανία, ζήτω ο Βασιλιάς Χριστός». Κι αγκαλιαζόμαστε όλοι και κλαίγαμε από τη χαρά μας. Και οι γυναίκες άκουσαν, έτρεξαν από τα μαγειρεία, από τα πλυσταριά και στήσαμε τότε ένα χορό τρικούβερτο κι αρχίσαμε όλοι να τραγουδάμε τον «Ύμνο του Αλκάθαρ»:

Παιδιά της Ισπανίας, ας πολεμήσουμε με αντρεία
Για να σωθεί η Πατρίδα!
Προδότες και κακούργοι, που αρνιέστε τη θρησκεία.
Οι μπόμπες σας κι οι σφαίρες ποτέ δεν θα γκρεμίσουν στα χώματα Αλκάθαρ.

Γιατί είχαμε και τον ύμνο μας. Ένας σύντροφος μας είχε κάνει τα λόγια, ο Αλφρέδο Μαρτίνεθ Λεάλ. Κι ένας άλλος, ο Μαρτίν Χιλ, είχε βάλει τη μουσική.

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑΝ ΞΕΧΑΣΕΙ

Κι είχαμε κι άλλες χαρές, κι άλλες. Στις 22 Αυγούστου σηκώσαμε τα μάτια στον ουρανό και τι να δούμε: Σαν ένας άγγελος μας φάνηκε. Ένα δικό μας αεροπλάνο κατέβηκε σαν αστραπή από πάνω μας, μας έριξε ένα φάκελο κι έφυγε, πριν να προλάβουν να το ρίξουν οι κόκκινοι. Ο Στρατηγός Φράνκο έστελνε ένα γράμμα στο διοικητή μας, το Συνταγματάρχη Μοσκαρντό. Τι του έλεγε δεν ξέραμε. Μα την ημέρα εκείνη ο Μοσκαρντό, για πρώτη φορά ύστερα από το φόνο του γιου του, χαμογέλασε: «Παιδιά, μας είπε, ο θεός είναι μαζί μας! Ο Θεός είναι με την Ισπανία! Κουράγιο!».
Πήραμε κουράγιο. Τέτοιες ενθαρρυντικές επισκέψεις ξανάγιναν στις 27 Αυγούστου και στις 6 Σεπτεμβρίου. Εκτός από το μήνυμα του Φράνκο, η κάθε ρίψη είχε τρόφιμα και φάρμακα. Και συνεχίζει ο Μιγκουέλ: «Αρχίσαμε να εκδίδουμε και εφημερίδα στον πολύγραφο. Τη λέγαμε: «Το Αλκάθαρ». Το ραδιόφωνο που είχαμε ήταν πολύ αδύνατο. Που να τ' ακούσουν όλοι! Δημοσιεύαμε λοιπόν στην εφημεριδούλα μας όλα τα νέα. Δημοσιεύαμε διαγράμματα και χάρτες, που βρίσκεται ο Στρατός, πώς προχωρούσε. Η τελευταία σελίδα της εφημερίδας ήταν διασκεδαστική: γρίφοι, λογοπαίγνια, παιχνίδια, αστεία για να περνάει η ώρα.

27 Αυγούστου: Η μια στέρνα έσπασε από τις μπόμπες, χύθηκε το νερό. Την κάναμε νεκροταφείο. Σήμερα έθαψα το φίλο μου Αουρέγιο Μεντόθα. Ήταν βάρδια στον πύργο, μια οβίδα των 15,5 έπεσε κι ο φίλος μου, μαζί με δύο άλλους συντρόφους, έγινε κομμάτια. Τον μάζεψα σ' ένα χειραμάξι με το φτυάρι. Σηκώνουμε τους σκοτωμένους και τους σκεπάζουμε με χώμα. Άρχισαν πια και σαπίζουν και βρωμάνε. Μια γυναίκα χτες λιγοθύμησε. Και ο Μιγκουέλ συμπληρώνει: «Δεν είχαμε αρκετό χώμα να τους παραχώσουμε βαθιά. Έπειτα ήταν και πολλοί. Οι κόκκινοι είχαν φέρει τώρα μεγάλα κανόνια και μας έριχναν ακατάπαυστα. Το είχαν βάλει πείσμα να πατήσουν το Αλκάθαρ. Μας έριξαν χιλιάδες οβίδες. Ξέρω κι εγώ πόσες; Χιλιάδες. Και εμείς τι είχαμε για πυροβολικό; Ένα μικρό κανονάκι που το είχαμε στη βιβλιοθήκη. Μ' αυτό πολεμούσαμε. Κι' όταν έπαυε ο βομβαρδισμός και μας έκαναν έφοδο, πέφταμε απάνω τους με τα τουφέκια μας και μερικά μυδράλια...».

Ποιο ήταν ακριβώς το πυροβολικό που χτυπούσε το Αλκαζάρ; Απ' την αρχή της πολιορκίας, οι κόκκινοι είχαν τάξει δύο πλήρεις πυροβολαρχίες. Στις 23 Ιουλίου οκτώ πυροβόλα (τέσσερα των 75 και τέσσερα των 105) άρχισαν να βάλλουν από απόσταση τριών χιλιομέτρων χωρίς σπουδαία αποτελέσματα. Στις 25 Ιουλίου απ' τα ξημερώματα δύο νέα πυροβόλα των 155 άρχισαν να σωριάζουν σε ερείπια τα εξωτερικά τείχη και τις πύλες. Το αποτέλεσμα ήταν μέσα από χαλάσματα να δημιουργηθεί καινούργιο οχύρωμα από τους σωρούς των ερειπίων. Ο βομβαρδισμός θα συνεχιστεί καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιορκίας. Οκτώ νέα κανόνια (πέντε των 155 και τρία των 75) ετάχθησαν σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων. Εν συνόλω κάπου 100.000 βλήματα ρίχτηκαν πάνω στο Αλκαζάρ μέσα στις 68 μέρες που κράτησε η πολιορκία. Επί πλέον κάπου 2.000 βλήματα όλμων και 1.500 οπλοβομβίδες.
Αλλά το χειρότερο κακό έγινε από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς: 500 αεροπορικά βλήματα εξερράγησαν κατά τη διάρκεια 30 αεροπορικών επιθέσεων. Ας αφήσουμε όμως τον Μιγκουέλ να μας διηγηθεί εν συνεχεία: «Όπως είπαμε, όταν η νύχτα ήταν σκοτεινή, βγαίναμε κρυφά έξω και παίρναμε στάρι, καπνό, ό,τι βρίσκαμε. Μα οι κόκκινοι το πήραν μυρωδιά και έβαλαν δυνατούς προβολείς κι όλη νύχτα έριχναν στο Αλκάθαρ εκτυφλωτική λάμψη. Έλαμπε το Αλκάθαρ όλη νύχτα κατάφωτο. Που να ξεμυτίσουμε πια! Μα ας είναι καλά. Δεν είχαμε πια ξίγκι από τ' άλογα κι απ' τα μουλάρια και τα καντήλια μας έσβηναν. Με τους προβολείς αυτούς φωτιζόμαστε, επί τέλους, κι εμείς τη νύχτα. Με το φως αυτό οι γυναίκες μας κοπάνιζαν, σε μεγάλα γουδιά με κομμάτια οβίδες το στάρι.

29 Αυγούστου: Το ραδιόφωνο μάς έφερε σήμερα μια μεγάλη είδηση. Το σύνταγμα τον στρατηγού Γιαγκούε προχωράει προς το Τολέδο. Οι κόκκινοι νικήθηκαν κατά κράτος. Στην τελευταία μάχη 200 κόκκινοι σκοτώθηκαν, 1.000 πληγώθηκαν, έπεσαν στα χέρια μας πέντε κανόνια, τρία μυδραλιοβόλα, ένα τανκ. Ο Γιαγκούε προχωρά ακάθεκτος. Σε λίγο το Τολέδο θα είναι δικό μας! Κλαίγαμε από τη χαρά. Φωνάζαμε σαν τρελοί: «Ζήτω ή Ισπανία! Ζήτω ο Χριστός!». Δεν κοιμηθήκαμε όλη τη νύκτα από τη χαρά μας. Το πρωί κοιτάζαμε προς τη Δύση να φανεί ο Γιαγκούε με το στρατό του πέρα προς το Νότο. Τίποτα!

ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΔΙΑΨΕΥΔΟΝΤΑΙ

Τίποτα εκείνη την ήμερα. Μήτε την άλλη, μήτε την παρ’ άλλη. Ύστερα από την ελπίδα άρχισε η καρδιά να κουράζεται. Είχαμε κιόλας αδυνατίσει από την κακοπέραση, τις αγρυπνίες, τους τρόμους. Τρεις σύντροφοι μας τρελάθηκαν. Πολλοί πάθαιναν ξαφνικά νευρική κρίση κι έμπηγαν τα γέλια χωρίς λόγο. Κι όμως κρατούσαμε κι ας μας είχαν ζώσει από παντού. Κι ας γκρεμιζόταν κάθε μέρα από ένα κομμάτι του Αλκάθαρ. Οι κόκκινοι περίμεναν κάθε στιγμή πως θα παραδοθούμε. Μας περικύκλωναν σα λυσσασμένα σκυλιά. Ερχόταν ο Αθάνια να μας δει να πεθάνουμε... Ερχόταν ο Λάργκο Καμπαλλέρο. Ερχόταν η Μαργαρίτα Νέλκεν κι η Πασιονάρια .Μα που να πέσουμε! Βαστούσαμε την ψυχή μας με τα δόντια. «Κρατάτε καλά! Έρχονται οι δικοί μας να μας ελευθερώσουν».
Στις 8 Σεπτεμβρίου ένας δημοκρατικός αξιωματικός ζήτησε με το μεγάφωνο μια συνέντευξη με το συνταγματάρχη Μοσκαρντό για να του κοινοποιήσει μια ενδιαφέρουσα ανακοίνωση. Ο συνταγματάρχης δέχτηκε και του όρισε την επομένη. Ήταν ο ταγματάρχης πεζικού Βικέντιος Ρόχο (Ρόχο ισπανικά σημαίνει κόκκινος). Παρά το όνομα του, δεν επρόκειτο περί κομμουνιστή. Υπήρξε καθηγητής τακτικής στην Ακαδημία Πεζικού και απολάμβανε μεγάλης εκτιμήσεως στο Στράτευμα. Αργότερα εξελίχθη σε Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου του Κυβερνητικού Στρατού. Είχε όμως μπλεχτεί μέσα στη δημοκρατοκομμουνιστική παράταξη και δεν ήταν εύκολο να ξεφύγει. Τον οδήγησαν με μαντήλι στα μάτια στο γραφείο του συνταγματάρχου, κι όταν βρέθηκε μόνος κατά πρόσωπο με τον τελευταίο, δεν μπόρεσε να κυριαρχήσει στο φόβο του.

«Ησυχάστε, του λέει ο Μοσκαρντό, βρισκόσαστε ανάμεσα σε "καμπαλλέρος" (Ιππότες). Άντρες με τιμή. Τίποτα δεν πρόκειται να σας συμβεί. Τι νέα μας φέρνετε;»
O Ρόχο πρότεινε ένα χαρτί. Ο Μοσκαρντό διάβασε το ακόλουθο κείμενο:
1) Πλήρης εγγύηση για όσους βρίσκονται στο Αλκαζάρ.
2) Άμεσος απελευθέρωση όλων των γυναικών των παιδιών και των ανδρών ηλικίας κάτω των 16 ετών.
3) Όλοι οι άλλοι θα παραδοθούν στο δικαστήριο, για να κρίνει το βαθμό της ενοχής τους.
Ο συνταγματάρχης, χωρίς να διστάσει. υπαγόρευσε την ακόλουθη απάντηση.
«Πληροφορηθείς τους όρους τους οποίους προτείνει η Επιτροπή Αμύνης του Τολέδου δια την παράδοση του Αλκαζάρ, έχω την υπέρτατη ευχαρίστηση να σας γνωστοποιήσω, ότι από τον τελευταίο στρατιώτη ως τον Αρχηγό που υπογράφει, όλοι απορρίπτουν αυτούς τους όρους και ότι η Υπεράσπιση του Αλκαζάρ καθώς και της Ισπανικής Αξιοπρέπειας θα κρατήσει μέχρις εσχάτων». Οι δυο άντρες σηκώθηκαν. Ο Μοσκαρντό τότε προσθέτει ακόμα μια φράση, που έμελλε να χαρακτηριστεί ως ιστορική:
- Για να καταλάβετε το Αλκάθαρ πρέπει να ‘ρθείτε να το πάρετε. Δεν θα υποταχθεί παρά μόνο στην Δύναμη. Όλοι μας εδώ είμαστε αποφασισμένοι να προτιμήσουμε να γίνει αυτός ο τόπος νεκροταφείο παρά να μεταβληθεί σε κοπροστάσιο.

13 Σεπτεμβρίου: Τρόμος.
14 Σεπτεμβρίου: Τρόμος.
15 Σεπτεμβρίου: Τρόμος.
16 Σεπτεμβρίου: Τρόμος.
17 Σεπτεμβρίου: Τρόμος.

Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ


Ακούγαμε πια μέρα-νύκτα γκρίτς! γκρίτς! γκρίτς! Το θάνατο να τρυπάει το γρανίτη από κάτω μας και να ξηλώνει: Είχαν έρθει μιναδόροι από την Αστουρία και άρχισαν να τρυπούν το βράχο, να κάνουν λαγούμια και να ξηλώνουν. Μέρα-νύκτα ακούγαμε τις μηχανές που τρυπούσαν να γρατζουνίζουν το βράχο, να κάνουν λαγούμι και να ξηλώνουν. Όταν πια θα 'φταναν κάτω απ' τα πόδια μας θα σώριαζαν δυναμίτη, θα του έβαζαν φωτιά και θ' ανατίναζαν στον αέρα το κάστρο κι εμάς όλους μαζί! Νοιώθαμε ότι έφτασε πια η τελευταία μας ώρα.
18 Σεπτεμβρίου: Τη νύκτα ακούστηκαν σάλπιγγες στο Τολέδο. Το μεγάφωνο άρχισε να φωνάζει: «Όλος ο πληθυσμός του Τολέδο να φύγει αμέσως! Να βγει έξω από τα τείχη! Κίνδυνος - Θάνατος!». Οι κάτοικοι τρέχουν έξω στον κάμπο. Πιάνουν τον αντικρινό λόφο. Έκανε κρύο όλη νύχτα, φυσούσε αγέρας, και όλοι, γυναίκες κι άντρες, έτρεχαν μακριά απ’ το Τολέδο. Ήξεραν πώς σε λίγες ώρες θα ανατιναχθεί στον αέρα. Τα μεσάνυχτα οι κόκκινοι τηλεφωνούν στο Συνταγματάρχη: «Η μίνα τελείωσε, σωριάσαμε εφτά τόνους εκρηκτικές ύλες. Ένα κουμπί να πατήσουμε, θ' ανατιναχτείτε στον αγέρα. Παραδοθείτε.». Καμιά απάντηση. O Μοσκαρντό έκλεισε το τηλέφωνο. Όλοι όρθιοι, χλωμοί, με σηκωμένες τις τρίχες, ακούγαμε από κάτω μας τις μηχανές να τρυπούν ακόμα και περιμέναμε. Κανένας δε μιλούσε, κανένας δεν έκλαιγε. Όλοι αμίλητοι, ακίνητοι, κίτρινοι σαν πεθαμένοι, στεκόμαστε και περιμέναμε. Στις εφτά το πρωί, ένας εργάτης πάτησε το ηλεκτρικό κουμπί, πήρε φωτιά το φυτίλι! Τρομαχτικός σεισμός ακούστηκε, άνοιξε η γη, όλο το Τολέδο κουνήθηκε, μια κολώνα φωτιά και καπνός τινάχτηκε στον ουρανό.

Τεράστια κομμάτια φρούριο κατρακύλησαν ως την πόλη, ο Νοτιοδυτικός, μεγάλος πύργος σκορπίστηκε κομμάτια. Όλο το Αλκάθαρ πλάνταξε μες στους καπνούς. Πέρασε ένα τέταρτο, πέρασε μισή ώρα. Μια ώρα. Τι απόγιναν οι πολιορκούμενοι; Κανένας δε φαινόταν πίσω απ' τους καπνούς. Οι κόκκινοι, με εφ' όπλου λόγχη, με χειροβομβίδες πήραν επιτέλους την απόφαση και όρμισαν στο κάστρο. Ήταν σίγουροι πως όλοι μας είχαμε πια θαφτεί κάτω από τα ερείπια. Ακόμη κανένας δεν είχε προβάλει από τη γη... Οι κόκκινοι πηδούν τα χαντάκια, που είχαν ανοιχτεί, καβαλούν τα κοτρόνια, φτάνουν στη μεγάλη αυλή. Σταματούν. Νομίζεις πώς ξαφνικά τους είχε κυριέψει μυστηριώδης φόβος. Κοίταζαν προς τα υπόγεια με γουρλωμένα μάτια και δεν προχωρούσαν. «Εμπρός σύντροφοι! φωνάζει κάποιος γελώντας. Τώρα θα προβάλουν τα φαντάσματα!». Δεν είχε ακόμα τελειώσει το λόγο του και μια χειροβομβίδα σκάζει. Κι άλλη μία, κι άλλη, βροχή απάνω στους κόκκινους.
Τα φαντάσματα είχαν ξεπεταχτεί από τη γη. «Ζήτω η Ισπανία! φωνάζαμε. Ζήτω ο Χριστός!». Πιαστήκαμε σώμα με σώμα. Εμείς είχαμε πια φρενιάσει. Χαρά που σωθήκαμε, λύσσα να εξοντώσουμε τους άτιμους, κάναμε σαν τρελοί... Οι κόκκινοι δεν μπόρεσαν να βαστάξουν. Άρχισαν να κατρακυλούν απ' το κάστρο. Είχαν καρφώσει το κόκκινο κουρέλι τους στο πύργο μας, το ρίξαμε κάτω. Όλοι, άντρες, γυναίκες, παιδιά φωνάζαμε κι βγάζαμε αφρούς από τα στόματα μας. Εσπάνια! Εσπάνια! Εσπάνια!! Αρχίσαμε να χορεύουμε και να τραγουδάμε. Είμαστε τρελοί! Αγκαλιαζόμαστε, πιάναμε ο ένας τον άλλο, δεν πιστεύαμε πως ήμαστε ζωντανοί.

Η ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΓΚΟΥΕΛ

Και συνεχίζει ο Μιγκουέλ: Οι κόκκινοι είχαν πια λυσσάξει: «Να τους κάψετε ζωντανούς! Να χύσετε βενζίνη στους τοίχους και να τους δώσετε φωτιά. Το Αλκάθαρ είναι ανάγκη να πέσει αμέσως!» τηλεφωνούν από τη Μαδρίτη στον κόκκινο διοικητή του Τολέδο. Έρχεται από τη Μαδρίτη ο κόκκινος στρατηγός Ασένιο, δίνει διαταγές. Φορτώνουν οι πυροσβέστες τα καμιόνια τους βενζίνα, αραδιάζονται στην πλατεία Θανκόβερ.
19 Σεπτεμβρίου: Πρωί-πρωί σκυμμένοι από το κάστρο βλέπουμε τους πυροσβέστες να τρέχουν κρατώντας τους σωλήνες για να εκσφενδονίσουν τη βενζίνα. «Θα μας κάψουν οι κακούργοι!» μουρμουρίσαμε με τρόμο. Άρχισε κι όλας η βενζίνη να περιχύνει το κάστρο. Ήμαστε χαμένοι. Και τότε, από ένα παράθυρο πήδησε ένας νέος. Δε θα ‘ταν πάνω από είκοσι χρονών. Κρατούσε μονάχα ένα περίστροφο στο χέρι. Χύθηκε, άρπαξε τους σωλήνες, τους γύρισε προς το Σάντα Κρούθ όπου ήταν οχυρωμένοι οι κόκκινοι. Ο νέος πέφτει κάτω, χιλιοτρύπητος από τις σφαίρες.
20 Σεπτεμβρίου: Ξανάρχισε το κανονίδι και το τουφεκίδι. Οι κόκκινοι όρμησαν με χειροβομβίδες με τενεκέδες βενζίνα, μας βάζουν ολούθε φωτιά. Εμείς τη σβήσαμε αμέσως. Καρφώνουν την αιματηρή σημαία τους στα μουράγια μας, εμείς τη ρίχνουμε κάτω. Αυτό συνεχίζεται και τη νύχτα. Όσοι κόκκινοι μπήκαν στο Αλκαζάρ, δεν ξαναβγήκαν ζωντανοί. Το μακελειό συνεχίστηκε και τη νύχτα. Τι λύσσα που έχουν οι άτιμοι!

21 Σεπτεμβρίου: Τρία αεροπλάνα πέρασαν από κάνω μας. Δικά μας! Μας έριξαν τρόφιμα κι ένα γράμμα: «Κουράγιο παιδιά! Ο Στρατηγός Βαρέλα ζυγώνει. Κρατάτε καλά!». Από τους τέσσερις πύργους τον Αλκάθαρ ένας μονάχα είχε απομείνει ακόμα όρθιος. Πέφτει σήμερα κι αυτός. Όλα γκρεμίστηκαν γύρω μας. Μαζευτήκαμε στα υπόγεια. Η πείνα είχε αρχίσει τώρα εδώ και μέρες. Δε σφάζουμε πια τέσσερα άλογα την ήμερα. Μονάχα ένα. Έχουμε μείνει χίλιοι οχτακόσιοι άνθρωποι. Παίρνει καθένας ένα κομμάτι λασπόψωμο την ημέρα και μισό λίτρο βρώμικο νερό. Και δεν φτάνουν αυτά. Άρχισαν και πάλι κάτω από τα πόδια μας… γκρίτς! γκρίτς!. Οι μηχανές να τρυπούν το βράχο! Μας βάζουν καινούργια μίνα. «Μη φοβάστε»! μας λέει ο Συνταγματάρχης Μοσκαρντό. «Μη φοβάστε ο Θεός είναι μαζί μας!».
25 Σεπτεμβρίου: Σήμερα σείστηκε πάλι η γη. Έβαλαν καινούργια μίνα. Όσοι τοίχοι απόμειναν ακόμα όρθιοι, γκρεμίστηκαν. Ο λάκκος που άνοιξε η έκρηξη είχε εκατό μέτρα διάμετρο κι εβδομήντα μέτρα βάθος. Ορμούν ευθύς τα τάνκς να κάνουν κατοχή στο κάστρο. Έφταναν πια, έμπαιναν μέσα στο Αλκάθαρ, όταν ξαφνικά κάτω από τη γη τινάχτηκαν πάλι τα φαντάσματα. Εμείς! Εμείς ολοζώντανοι! «Ακόμα ζουν!» φώναξαν οι κόκκινοι με τρόμο. Πιαστήκαμε πάλι, τους γκρεμίσαμε πάλι, βάλαμε βάρδιες και περιμέναμε γονατιστοί με τα τουφέκια. Η υπόλοιπη μέρα πέρασε σιωπηλή. Μήτε μια τουφεκιά. Τι τρέχει; «Κάτι καινούργιο μας σκαρώνουν οι κακούργοι!» συλλογιζόμαστε, μα δε μιλούσαμε. Περιμέναμε.

Τη νύχτα ξέσπασε φοβερή μπόρα. Μέσα στο σκοτάδι και στη βροχή κατεβήκαμε καμιά δεκαριά στην πόλη να βρούμε κάτι φαγώσιμο, ένα κουτί σαρδέλες, τσιγάρα. Ανοίξαμε δύο μαγαζιά, φορτωθήκαμε. Γυρίσαμε πίσω. Κανένας κόκκινος. Οι δρόμοι έρημοι, τα σπίτια σφαλιστά, χωρίς φως! «Κάτι τρέχει, παιδιά, είπαμε στους συντρόφους μας. Κανένας να μην κοιμηθεί!». Η αποτυχία των αποτελεσμάτων των εκρήξεων δεν πρέπει ν' αποδοθεί σε κανένα θαύμα. Ο συνταγματάρχης Μοσκαρντό είχε αναθέσει στον υπολοχαγό του μηχανικού Μπαρμπέρ να βρίσκεται σε συνεχή επιτήρηση της προόδου της υπονόμου και να εντοπίζει τα σημεία που έφτανε. Έτσι οι ύποπτες περιοχές άδειαζαν από τους πολιορκημένους, που φρόντιζαν να βρίσκονται ασφαλισμένοι σε άλλα σημεία του φρουρίου τις ώρες των εκρήξεων. Λίγα δε λεπτά μετά από τις εκρήξεις των υπονόμων, αντηχούσε η διαταγή: «Όλοι όρθιοι κι ο καθένας να πιάσει τη θέση του».

Η ΣΩΤΗΡΙΑ

26 Σεπτεμβρίου: Το πρωί είδαμε στο λόφο Αλιχάρες τα μεγάλα κανόνια να μη έχουν πια τα στόματα τους γυρισμένα καταπάνω μας. Τα είχαν γυρίσει κατά τη Δύση. «Φτάνουν οι δικοί μας!» φώναξε ένας αξιωματικός «Κοιτάτε! Γύρισαν τα κανόνια τους δυτικά! Έρχονται οι δικοί μας, παιδιά!». Κατά το δειλινό, έτσι που στεκόμαστε, όρθιοι αμίλητοι, με τα μάτια στυλωμένα προς τη Δύση, είδαμε να ξεπροβαίνει ο στρατός μας. Η εθνική σημαία μας, τ' αδέρφια μας! Η σωτηρία! Κάναμε σινιάλα, μας έκαναν. Μπαίνει ο στρατός μας στο Τολέδο, ο ίδιος ο στρατηγός Βαρέλα τον οδηγεί.
27 Σεπτεμβρίου: Οι κόκκινοι έχουν φύγει από' το Τολέδο αλλά οι πιο φανατικοί έμειναν. Παραμονεύουν πίσω απ' τα παράθυρα, σηκώνουν οδοφράγματα στους δρόμους. Σε λίγο ο πόλεμος άναψε από σπίτι σε σπίτι, από δρόμο σε δρόμο. Χίλιοι κόκκινοι σκοτώθηκαν. Οι άλλοι έφυγαν τρέχοντας για τη Μαδρίτη. Στις 9 το βράδυ ο εθνικός στρατός μας ανέβηκε στο Αλκάθαρ. Πηδούν τα χαλάσματα, σκαρφαλώνουν στους γκρεμισμένους τοίχους, φθάνουν στη μεγάλη αυλή. Και τότε προβάλαμε εμείς από τα υπόγεια. Ανεβήκαμε όλοι: χωροφύλακες, στρατιώτες, ευέλπιδες, μαθητές της Γυμναστικής Σχολής, εργάτες, παιδιά, γυναίκες, πέντε μουλάρια που είχαν ακόμα απομείνει κι ένα άλογο, το τελευταίο. Όλοι οι πολιορκημένοι του Αλκάθαρ.

Ο Συνταγματάρχης Μοσκαρντό, μέσα στη μεγάλη αυλή προχώρησε στο στρατηγό Βαρέλα. Στάθηκε μπροστά του σε στάση προσοχής και ανέφερε: «Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω, Στρατηγέ μου: Ουδέν το αξιοσημείωτον». Όσοι βρέθηκαν εκεί και μας είδαν, διηγούνται πώς τέτοιο πράγμα δεν είδαν ποτέ στη ζωή τους. Κι ούτε θα δουν. Φαίνεται πως δεν ήμασταν πια άνθρωποι. Ήμασταν φαντάσματα. Είχαμε γίνει σκελετοί, μ' ένα ταγαριασμένο κίτρινο πετσί γύρω από τα κόκαλα! Τα μάτια μας είχαν μεγαλώσει και σχισμένοι, έτρεμαν τα γόνατα μας. Δεν μπορούσαμε να φωνάξουμε, να πηδήξουμε, τόση ήταν η εξάντληση μας. Ως την ώρα εκείνη κρατούσαμε καλά, όσο μας έσφιγγε ο κίνδυνος. Μα μονομιάς, μόλις έφτασε η σωτηρία, παραλύσαμε. Δεν μπορούσαμε πια να σταθούμε όρθιοι.

Εδώ τελειώνει το ημερολόγιο, καθώς και η αφήγηση του Μιγκουέλ Γκόμεθ Κασκαχάρες. Δεν έχω τίποτε να προσθέσω. Θα αρκεσθώ μονάχα στα λόγια του Φράνκο, που δύο μέρες αργότερα, στις 29 Σεπτεμβρίου. ανέβηκε στο Αλκάθαρ για να συγχαρεί αυτοπροσώπως τους «γενναίους» και τον ηρωικό αρχηγό τους: «Ήρωες του Αλκάθαρ! Είσαστε η τιμή της Ισπανίας. Το γέρικο Αλκάθαρ που έβγαλε γενιές αξιωματικών είναι κατεστραμμένο, αλλά εμείς θα το ξαναφτιάξουμε. Και ‘σεις θα είσθε τα υποδείγματα της Ισπανίας που θα ξαναδημιουργήσει μόνη της μιαν Αυτοκρατορία. Το παράδειγμα σας θα μείνει αθάνατο δια μέσου των γενεών. Η πατρίδα σας οφείλει μιαν αιωνία ευγνωμοσύνη. Η Ιστορία είναι πολύ μικρή για το μεγαλείο των πολεμικών κατορθωμάτων σας. Αναζωογονήσατε την φυλή. Εξυψώσατε την Ισπανία και της εξασφαλίσατε μιαν άφθαρτη δόξα. Σας ασπάζομαι εν ονόματι της Πατρίδος και σας φέρω τον σεβασμό της ευγνωμοσύνης της. Ως ανταμοιβή των θυσιών σας, σας απονέμω εν ονόματι τον Έθνους, τον δαφνοστεφή σταυρόν, προσωπικά για το Συνταγματάρχη Μοσκαρντό και συλλογικά για όλους σας. Ζήτω η Ισπανία!».

Αυτό ήταν το Αλκάθαρ!

"Κατάματα στον ήλιο-με καινούργιο πουκάμισο-που κόκκινο το κέντησα εχθές,
-άν έρθει ο θάνατος θα με θερίσει-και πιά δεν θα σε ξαναδώ ποτέ μου!-
Κοντά με τους συντρόφους μου,-που στέκονται όρθιοι στη μάχη κι είναι μαζί μου στον αγώνα
-θα πέσω δίχως παράπονο.-Θα γυρίσουν νικηφόρες οι σημαίες-με το χαρούμενο βήμα της ειρήνης.
-και θα κρατούν σφιχτοδεμένα πέντε ρόδα,-της Φάλαγγας τα βέλη.-Θα ρθεί πάλι η άνοιξη να γελάσει
-στον ουρανό,στο πέλαγος,στη Γή!-Εμπρός Φάλαγγες στη νίκη!-Αρχίζει πια στην Ισπανία να ξημερώνει"
Ο Ύμνος της Φάλαγγας.

To κείμενο είναι από την σελίδα http://www.hypervorea.net/antepithesi

ΜΑΧΗ ΙΔΕΩΝ

Τσακίζει κόκκαλα το βιβλίο του Ευάγγελου Χανιώτη με τίτλο "ΜΑΧΗ ΙΔΕΩΝ - ΣΚΕΨΕΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΑΡΝΗΣΕΙΣ" που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΛΟΓΧΗ.

Ο συγγραφέας με διεισδυτική ματιά αναλύει μια σειρά απο θέματα, στηλιτεύει, αλλά και το κυριότερα, προτείνει! Όλα αυτά δίνονται στον αναγνώστη με τρόπο εύληπτο, αλλά όχι ρηχό και με άριστα Ελληνικα.

Είναι επιτυχία του συγγραφέα πως το βιβλίο αυτό μπορεί να ωφελήσει τόσο έναν νέο εθνικιστή που θα το διαβάσει και θα εξοπλιστεί ιδεολογικά, όσο και κάποιον παλαιότερο, λόγω του οτι ο αναγνώστης καλείται να προβληματιστεί μεταξύ άλλων για τους λόγους που στην Ελλάδα δεν έχει αναπτυχθεί (ακόμα τουλάχιστον) ένα σοβαρό και δυνατό εθνικιστικό κίνημα. Όπως και στα υπόλοιπα, έτσι και στο ζήτημα αυτό, ο συγγραφέας δε μασάει τα λόγια του. Περιγράφει την υπάρχουσα κατάσταση του λεγόμενου "εθνικού χώρου" ως μια "πέρα ως πέρα νοσηρή κατάσταση" όπου διάφοροι γραφικοί τύποι αλληλοκατηγορούνται. "...δεν πρόκειται για πολιτική ή ιδεολογική παράταξη αλλά μάλλον για μια περιγραφή της Κόλασης του Δάντη. Πρόκειται για σύνθεση φρενοβλαβών φετιχιστών, φοβισμένων μικροαστών και επιτήδειων ψηφοθήρων" (σελ. 212).

Καθήκον του εθνικιστικού κινήματος είναι να αναπτυχθεί και να ξεφύγει από την έννοια του "χώρου". Οι πολιτικοκοινωνικές συνθήκες μας ευνοούν. "Οι Έλληνες Εθνικιστές έχουν δυο επιλογές. Να γίνουν οι πρωταγωνιστές της κοινωνίας ή να παραμείνουν θλιβεροί κομπάρσοι του θιάσου που λέγεται "εθνικός χώρος""(σελ. 213).

Ξεκόβει επίσης οριστικά κάθε επιχειρούμενη σύνδεση της "δεξιάς", όποια προσωνύμια κι αν ασαφώς της προσθέτονται κατά καιρούς (πατριωτική, εθνική, ριζοσπαστική, άκρα, κ.τ.λ.), με τον Εθνικισμό. Ο Εθνικισμός προσδιορίζεται ως αυτό που πραγματικά είναι, μια ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία και επαναστατικός τρόπος ζωής και η δεξιά ως στείρο ιδεολόγημα το οποίο στηρίχθηκε τα περασμένα χρόνια, όχι από θέσεις, αλλά από μια αντίθεση: τον αντικομμουνισμό.

Το βιβλίο χωρίζεται σε πέντε ενότητες: Πολιτική, Περιβάλλον και Οικολογία, Κοινωνιολογικές Παρατηρήσεις, Θρησκεία, Εθνικισμός. Ενδεικτικά αναφέρω κάποια από τα θέματα που εμπεριέχονται στις προαναφερθείσες ενότητες: Η χρεοκοπία του κοινοβουλευτισμού, Το δημοκρατικό πρόβλημα, Η ανατομία του πολιτικάντη, Ιστορία και γεωπολιτική, Ευρωπαϊκή πολιτική, Καπιταλισμός: Οι πνευματικές και κοινωνικές προϋποθέσεις της οικολογικής κρίσης, Ο πολιτισμός του super market, Σκέψεις για το 1821, Ήρωες και νεοραγιάδες, Εργάτης και πλουτοκρατία, Η δύναμη των εθνικών θρύλων, Ιδεολόγημα ή κοσμοθεωρία, Τέχνη και αισθητική, Κράτος και Αρχηγός, Κόμμα και κίνημα, Μέχρι τη Νίκη!, Ενάντια στον σύγχρονο κόσμο, Αναλώσιμες "ιδέες", εφήμεροι ιδεολόγοι, κ.τ.λ.

Διαβάστε το! από το blog τις Ο.Ε.Ρ.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ: Είναι ντροπή για την Ελλάδα που δεν έπραξε το καθήκον της έναντι των Ιμβρίων

Ο ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΠΟΥ ΨΥΧΟΡΡΑΓΕΙ, ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

…Ακούω πολλές φορές το βρώμικο ’89, ακούω και μελαγχολώ γιατί αυτοί που μιλούν σήμερα για βρώμικο ’89 είναι εκείνοι ακριβώς που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να γίνει το ειδικό δικαστήριο…
Οι δικαστές στην μεγάλη τους, στην συντριπτική πλειοψηφία είναι ανεπηρέαστοι
Η Ελλάδα σήμερα έχει γίνει ΧΥΤΑ των λαθρομεταναστών….

Ο κ. Κόκκινος την Δευτέρα παραχώρησε μια εκ βαθέων συνέντευξη στο ράδιο Χρόνος 87,5fm στην εκπομπή «πολιτικό ταγκό» που έκανε αίσθηση. Ένας σημαντικό μέρος της δημοσιεύουμε σήμερα, γιατί η άποψή του ως ανωτάτου λειτουργού της δικαιοσύνης, του επιτίμου Προέδρου του Αρείου Πάγου στην χώρα έχει βαρύνουσα σημασία, αφού μιλά για τον ελληνισμό που συρρικνώθηκε, για την αβελτηρία της ελληνικής πολιτείας, για την υπόθεση του Βατοπαιδίου, το ειδικό δικαστήριο του ΄89 κ.α. θέματα μείζονος σημασίας

Είναι πρώτη φορά που πάτε στην Ίμβρο πρόεδρε;

- Πρώτη φορά και ευχαριστώ πάρα πολύ τους υπεύθυνους του «Χρόνου» που οργάνωσαν την ωραία αυτή εκδρομή και μου έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσω το νησί της Ίμβρου και να συνομιλήσω με κατοίκους, τους ελάχιστους κατοίκους που εναπόμειναν.

Τι συναίσθημα πήρατε μαζί σας φεύγοντας από την Ίμβρο, βλέποντας αυτούς τους 155 ηρωϊκούς ανθρώπους να προσπαθούν να ζουν εκεί παρ’ όλες τις αντιξοότητες, παρ’ όλα τα προβλήματα, παρ’ όλους τους διωγμούς.

- Συναίσθημα βαθιάς καταθλίψεως, αλλά και αγανακτήσεως και πικρίας, γιατί αναλογίστηκα ότι η Μητέρα Ελλάδα δεν έπραξε το καθήκον της ακέραιο έναντι αυτών των ανθρώπων. Ήταν περίπου 8-10.000 κάτοικοι όταν η Ίμβρος, έγινε τουρκική και από αυτούς έχουν απομείνει μόνο 165 γέροντες, ανίκανοι και αδύναμοι. Και είναι ντροπή για την Ελλάδα που δεν αντέδρασε, δεν διαμαρτυρήθηκε. Και όχι μόνο για την πολιτική εξουσία, αλλά γενικώς και για την ελληνική κοινωνία.

Η οποία δείχνει αδιάφορη σε τέτοια θέματα πρόεδρε; Δεν ευαισθητοποιούνται οι Έλληνες οι απλοί Έλληνες πολίτες να πιέσουν την εξουσία, ή δεν ενημερώνονται σωστά;

- Μεγάλη ευθύνη της καταστάσεως αυτής έχουν τα ΜΜΕ τα ηλεκτρονικά τα οποία είναι κατευθυνόμενα, δίνουν προτεραιότητα σε άλλα θέματα. Οι κατ’ ιδίαν συνομιλίες των Ελλήνων δείχνουν μία συγκίνηση και αγανάκτηση όπως ακριβώς εκφράζομαι εγώ, έτσι εκφράζονται οι περισσότεροι Έλληνες. Όμως τα ΜΜΕ τους αποπροσανατολίζουν. Δεν τους αφήνουν να σκεφτούν με την καθημερινότητα ή τα σκέφτονται κάποιες ώρες που δεν μπορούν να αντιδράσουν. Θα έπρεπε να υπήρχε αντίδραση, μεγάλη αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας για το κατάντημα αυτό.

Η οποία δεν υπάρχει πρόεδρε από ό,τι φαίνεται και μάλιστα από ό,τι δείχνουν τα γεγονότα τους αφήνουμε στην τύχη τους αυτούς τους τελευταίους εναπομείναντες.

- Μα κοιτάξτε, υπάρχει μια κατευθυνόμενη προπαγάνδα, δεν ξέρω από πού. Όποιος εκφράζεται υπέρ των θεμάτων των εθνικών, υπέρ της πατρίδος, υπέρ των ηθικών υποθέσεων, λοιδορείται, περιθωριοποιείται. Δηλαδή η αγάπη προς την πατρίδα αντί να είναι τίτλος τιμής, αντί να είναι περγαμηνή, είναι ψόγος. Αυτό καλλιεργείται από τα ΜΜΕ τα ηλεκτρονικά κυρίως, αλλά και από ορισμένες εφημερίδες να μην πω όνομα. Είναι ορισμένοι αρθρογράφοι που γράφουν εναντίον εκείνων οι οποίοι υπερασπίζουν τα θέματα τα εθνικά, όχι μόνο εν σχέσει με την Τουρκία, αλλά και εν σχέσει με τα Σκόπια και με την Βουλγαρία και όλα τα εθνικά θέματα γενικώς.

Τι φταίει γι’ αυτό; Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάνουν πλύση εγκεφάλου τα ΜΜΕ. Δηλαδή και η στάση των πολιτικών νομίζω δεν είναι σθεναρή και δεν είναι αυτή που πρέπει για να λύσει κάποια προβλήματα.

- Η στάση των πολιτικών δυστυχώς, χωρίς να θέλω να κατηγορήσω κανένα, απλώς διαπιστώνω ότι δεν υπάρχουν τα αναστήματα εκείνα τα άξια των περιστάσεων για πολλές δεκαετίες. Γι’ αυτό φτάσαμε στην κατάσταση αυτή. Οι γείτονές μας είδατε πώς προασπίζουν τα θέματά τους. Λειτουργούν με σχέδιο. Εμείς δεν έχουμε σχέδιο. Λειτουργούμε με διάθεση να αντιμετωπίσουμε προχείρως ορισμένα θέματα και δεν έχουμε σχεδιασμό. Να πάρουμε το επίκαιρο θέμα αυτό που είναι τώρα αυτή την στιγμή και μας απασχολεί, το θέμα του ονόματος των Σκοπίων. Οι Σκοπιανοί βλέπετε διδάσκουν τους μαθητές στα σχολεία, αλλά και διαδίδουν με χάρτες ότι έχουν βλέψεις για την Μακεδονία. Και εμείς λέμε επίσημα ότι δεν ασχολούμαστε με γεγονότα γνωστά στην ιστορία. Ποια γνωστά; Ξέρει ο Φιλιππινέζος, ο κάτοικος της Ασίας και ακόμη μπορώ να σας πω εγώ και οι υπεύθυνοι αυτοί, γνωρίζουν τα θέματα; Εάν δεν πούμε εμείς τι μας συνδέει; Βρέθηκε ο Κίσιγκερ και είπε ότι η Ελλάδα έχει ιστορικά δικαιώματα στην Μακεδονία και αυτό δεν το αξιοποιήσαμε. Να κάνουμε ένα έγγραφο no paper και να το απευθύνουμε σε όλους τους διπλωματικούς εκπροσώπους.

Και όχι μόνο σε επίπεδο πολιτικής κ. πρόεδρε, αλλά οι ξένοι, οι Σκοπιανοί ειδικά, εκμεταλλεύονται και τους πανεπιστημιακούς χώρους και πολλά διεθνή φόρα.

- Τα πάντα. Εδώ πήγαν στον ΟΗΕ, θυμάστε έτυχε να προεδρεύει ένας Σκοπιανός και απεκάλεσε τον εκπρόσωπο του κράτους κ. Πρόεδρε της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Αυτό είναι λέει το όνομα της πατρίδας μου. Και ο υπουργός Εξωτερικών είχε φύγει, αντί να είναι εκεί και να στράψει και να βροντήσει και να πούμε ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι; Είναι απόγονοι εκείνων που υπεδέχθησαν τον Χίτλερ και εμείς οι οποίοι φέραμε το βάρος αυτό της αντιστάσεως στον άξονα και με την αντίστασή μας επί 219 ημέρες όταν άλλα κράτη υπεχώρησαν σε διάστημα από 43 μέχρι μία μέρα, γιατί ορισμένα κράτη υπεχώρησαν σε μία μέρα. Εμείς τότε που έλεγαν όλοι για την συμβολή της Ελλάδος, περιλαμβανομένου και του Ρούσβελτ, είπε ότι αυτό το επίτευγμα δεν πρέπει να λησμονηθεί ποτέ από τους ηγέτες και τους λαούς όλου του κόσμου. Δεν είχαμε το θάρρος οι πολιτικοί μας να πουν αυτά μας είπατε κύριε και ο υπουργός των Εξωτερικών είπε, ουδέποτε θα αναγνωρισθεί το όνομα της Μακεδονίας. Και εμείς δεν στέλνουμε τους διπλωματικούς εκπροσώπους μας να επισκεφθούν τις κυβερνήσεις των χωρών που είναι διαπεπιστευμένοι και να πουν τις απόψεις μας. Και διερωτώμαι, αυτό υποδεικνύεται από τον Τύπο κατ’ επανάληψη. Γιατί δεν γίνεται αυτό; Γιατί;
Κάναμε λάθη και συνεχίζουμε να κάνουμε λάθη με τον τρόπο που χειριζόμαστε ιδιαίτερα αυτά τα θέματα.

- Βέβαια. Και ύστερα οι πολιτικοί, το λέω ενδεικτικά για να δείξω δηλαδή ότι μας κατέχει μία κατάσταση υποχωρητικότητας η οποία είναι εντελώς αδικαιολόγητη. Οι Σκοπιανοί που είναι ελάχιστοι, το 1/3 από εμάς, με δυνατότητες πολύ μικρές και βλέπετε τι σθένος επιδεικνύουν. Εμείς που έχουμε έναν Ελληνισμό στην Αμερική ο οποίος έχει σπουδαία θέση, δεν υπάρχει πανεπιστήμιο που να μην έχει έναν Έλληνα καθηγητή, έχουν λοιπόν μεγάλη συμβολή όχι μόνο στην μόρφωση και την πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου, αλλά συμμετοχή τεράστια στην ελευθερία, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα. Και στην δημοκρατία. Αυτά λοιπόν γιατί δεν τα εκμεταλλευόμαστε;

Δεν τα γνωρίζουν αυτά οι πολιτικοί πρόεδρε, το υπουργείο Εξωτερικών, η κυβέρνηση…

- Λυπάμαι, αλλά οι περισσότεροι πολιτικοί σκέπτονται πώς θα εκλεγούν στις επόμενες εκλογές, ενώ πρέπει να σκέπτονται την πατρίδα και τις επόμενες γενιές. Αυτό θα έπρεπε να σκέπτονται και μόνο. Ελάχιστοι είναι που σκέπτονται έτσι, οι περισσότεροι το βλέπουμε καθημερινώς.

Ή τα γνωρίζουν και υπάρχει ο φόβος της υπερδύναμης η οποία μεροληπτικά πολλές φορές για ξένα συμφέροντα και όχι ελληνικά παίρνει θέση;

- Θα υπενθυμίσουμε στην υπερδύναμη πόσο αγνώμων έχει φερθεί απέναντί μας. Και θα υπενθυμίσουμε τι είπε ο Ρούσβελτ για την Ελλάδα και τόσοι άλλοι πόσο έχουν εκφραστεί για την προσφορά της Ελλάδας. Γιατί δεν τα επικαλούμαστε αυτά παρά καθόμαστε μοιρολατρικά και δεχόμαστε τις αποφάσεις τους. Γιατί η Ελλάδα τι ήταν επί Βενιζέλου; Η Ελλάδα ήταν μόνο 6 εκατομμύρια, αλλά ο Βενιζέλος είχε το σθένος, είχε την αξιοπρέπεια, είχε το θάρρος να χτυπάει ακόμη και το χέρι στους ξένους. Εμείς γιατί;

Εμάς φαίνεται μας τρώει η καθημερινότητα πρόεδρε, γιατί βλέπουμε το εξής. Παρόλο που υπάρχουν όλα αυτά…

- Η Ελλάδα έχει γίνει ΧΥΤΑ των λαθρομεταναστών. Γιατί; Και αυτό μας δίνουν κάποια ελάχιστα χρήματα και δεχόμαστε λαθρομετανάστες από όλο τον κόσμο.

Η τέταρτη χώρα στην σειρά. 112.000 λαθρομετανάστες στα σύνορά μας και η επιχορήγηση η οποία παίρνουμε είναι ελάχιστη. Παρόλα αυτά οι περισσότεροι μένουν εδώ στην Ελλάδα…

- Μένουν και αν τολμήσετε να πείτε κάτι θα σας πουν ότι είστε οπισθοδρομικός, ότι είστε ρατσιστής κλπ και διερωτώμαι γιατί να υπάρχει αυτή η οργανωμένη αντίδραση κατά των Ελλήνων.

διαβάστε την συνέχεια